Het hete hangijzer op deze jaarlijkse synode was de vraag wat er moet gebeuren met kerken die zich niet houden aan eerdere synodale uitspraken op het gebied van homoseksualiteit. De synode van 2022 bevestigde het traditionele standpunt van de CRC dat homoseksualiteit niet in overeenstemming is met de Bijbelse leer en bevestigde nog eens dat de definitie van onkuisheid van de Heidelbergse Catechismus ook de homoseksuele praxis omvat. De synode verklaarde toen dat deze interpretatie een confessionele status heeft.

In de achterliggende week sprak de synode in overgrote meerderheid (134 voor en 50 tegen) uit dat ambtsdragers van kerken die zich publiekelijk hebben uitgesproken tegen deze besluiten of die zich in hun daden daar niet aan conformeerden „een beperkte schorsing” krijgen opgelegd. Concreet betekent dit dat de betreffende ambtsdragers niet kunnen worden afgevaardigd naar meerdere vergaderingen of commissies van de CRC.

Berouw

De meerderheid van de synode wil dat de betrokken kerken berouw tonen, zich bekeren „en hun verbondsverplichtingen jegens de CRC nakomen”. Het berouw zou duidelijk moeten worden door het zetten van concrete stappen, zo stelde de synode. Daaronder verstaat ze het publiek tonen van berouw aan de classis en het intrekken van alle openbare verklaringen en instructiemateriaal dat de leerstellingen van de CRC over kuisheid tegenspreekt. Zij moeten verder beloven zich te onthouden van het kerkelijk inzegenen van homohuwelijken of van andere relaties die niet stroken met de Bijbelse ethiek op het gebied van seksualiteit.

Bovendien mogen ambtsdragers zich in hun prediking, onderwijs, geschriften, dienstwerk of persoonlijk leven niet op enigerlei wijze verzetten tegen het standpunt van de CRC. Ze moeten er ook voor zorgen dat ambtsdragers niet meewerken aan organisaties die zich keren tegen de CRC-uitspraken.

Een minderheid pleitte voor een minder vergaande eis. Zij verlangt geen publieke schulderkenning, maar dringt aan op herstel van de relatie met het geheel van het kerkverband. De opstellers van dat minderheidsrapport zeggen: „Ons verlangen is herstel en verzoening.” De eis van berouw en bekering vindt deze groep te streng.

Het is de bedoeling dat dit proces van herstel binnen een jaar wordt afgerond. Het mag zeker niet langer duren dan twee jaar. Als een kerk weigert deel te nemen of onvoldoende vooruitgang boekt, kan de classis disciplinaire maatregelen nemen, zo bepaalde de synode. En als er binnen de gestelde termijn geen „terugkeer en herstel” plaatsvinden, kan dit leiden tot het afzetten van de kerkenraad. Dan komt zo’n kerk onder het gezag van de kerkenraad van een naburige gemeente te staan.

Gehoorzaamheid

Synodelid Ken Douma, predikant in Alberta, verklaarde duidelijk tegen het besluit te zijn: „Dit gaat over onze broeders en zusters van wie we houden.” Hij zei dat hij „de kant van de genade zou kiezen”.

„Ik zie deze synodebesluiten als een daad van gehoorzaamheid ” - Greg Harnden, jeugdleider Christian Reformed Church

Jeugdleider en synodelid Greg Harnden is daarentegen voorstander van deze stappen, omdat „we een duidelijk pad van discipline nodig hebben”. Hij zei: „Ik voel de angst dat sommige kerken zullen vertrekken in plaats van zich aan de tucht te onderwerpen.” Daar voegde hij aan toe: „Ik wil niemand zien vertrekken, maar Abraham gehoorzaamde door het geloof toen hem werd gevraagd Izaäk te offeren. Ik zie deze besluiten van de synode als een daad van gehoorzaamheid.”