„Simon, Jona’s zoon, hebt gij Mij liever dan deze? Hij zei tot Hem: Ja, Heere, Gij weet dat ik U liefheb.”

Na de verrijzenis van de Heere worden aan Petrus vragen gesteld: een belijdenis wordt hem ontlokt, zijn lijden wordt voorzegd. Hij wordt gevonden in liefde, gesterkt in kracht. Nu, na de verrijzenis, zegt de Heere tegen hem: „Petrus, hebt u Mij meer lief dan deze? U, die Mij hebt verloochend, hebt u Mij lief? Er is al genoeg voor u gedaan: u ziet Hem leven Die u hebt zien sterven toen u bang was te sterven. Kijk, Ik leef. Kijk maar, Ik ben het. Waarom bent u dan bang te sterven? Toen u Mij verloochende, hebt u Mij in ieder geval niet verloren. Hebt u Mij dus lief… omdat Ik het ben?”

Daarop zei Petrus: „Ja Heere, U weet dat ik U bemin. Waarom vraagt U mij wat U allang weet? U wist het, toen U mij voorzegde dat ik U zou verloochenen. U wist wat ik zelf niet wist van mijn eigen innerlijk. En U zou dan niet weten wat ik wel weet? Ja, ik zie in mijn hart dat ik U bemin, maar U ziet het ook. Want het bestaat niet dat U, Die hebt gezien dat angst zich van mij zou meester maken, mijn liefde van nu niet ziet.”

De Heere wist het wel, maar toch stelde Hij Petrus opnieuw de vraag. Toen de Heere hem voor de tweede maal hetzelfde vroeg, gaf Petrus hetzelfde antwoord.

Aurelius Augustinus,
bisschop te Hippo

(”Sermo 229-0.1”, 417)