Meditatie: Het kruis – Zíjn kruis
We moeten een tekst altijd goed lezen, dus ook de tekst uit het lijdensevangelie die we voorafgaande aan de Goede Vrijdag willen gaan overdenken. En als we dat doen, zien we dat er niet staat dat Christus hét kruis droeg, maar dat Hij Zíjn kruis droeg. Terecht hebben de Statenvertalers het zo weergegeven zoals het in de grondtekst staat.
En weet u wat dat betekent? Wel, dat weten ook de kinderen wel: ”zijn” is een bezittelijk voornaamwoord. Daardoor zeg ik van iets: Dat is van mij, of van hem of haar. En als hier nu staat dat het Zíjn kruis was? Wat betekent dat dan?
Dat Christus niet alleen dat kruis gewillig op Zich heeft genomen, maar dat Hij ook dat kruis in bezit heeft genomen, met al datgene waar dat kruis voor stond en waarvoor het de straf was naar het recht van God: de zonden en misdaden. Dat Hij heeft gezegd –en dat was naar de raad der verlossing van eeuwigheid–: Ik eigen Mij die zonden toe. Anders gezegd: Die zonden van dat verloren mensengeslacht, van die kinderen van Adam, zijn op Mij gelegd. En de straf daarvoor, de dood –want de ziel die zondigt zal sterven–, draag Ik ook.
En zó predikt ons dat woord dat Christus Zíjn kruis droeg als Borg. Als Plaatsvervanger. Wat is dat groot. Want dan is het óók waar dat Christus, dragende dat kruis, ons ontdekt aan onze zonden en misdaden. Want nergens anders zien we zo het afschuwelijke van de zonde en de gevolgen van de zonde dan daar waar Christus Zijn kruis droeg en aan dat kruis wordt geslagen.
Maar als dat nu gebeurt? Dan kan het zo benauwd voor je worden en dan moet je zeggen: Heere, ik heb niet anders verdiend dan de dood en een eeuwige ondergang.
Maar wat moet ik eraan doen? Want ik kan nog niet van één zonde de schuld betalen, laat staan de schuld van die ontzaglijke berg van al mijn zonden. Ach, zegt Christus hier, of liever gezegd, de Vader zegt het hier, door wat we hier van Christus zien: U hebt er niets aan te doen. U kunt er ook niets aan doen.
Maar hier gaat Hij, Die nu al die zonden op Zich nam. Hier gaat Hij, Die de straf op Zich nam. En dat Hij daarin zo volkomen gewillig was.
Dus dáár moet u heen met die ontzaglijke last van al uw zonden en de door u verdiende veroordeling: naar die Christus. Naar Hem alleen. En dan zult u zien: mijn zonden zijn dáár. Op Hém. En Hij zegt het dan tot u: Het is Míjn kruis. En daarmee verkondigt Hij u: Uw zonde is Míjn zonde. Uw schuld is Míjn schuld. Uw straf is Míjn straf.
En ja, daar gaat het nu om –en de Geest opent door het Woord des Heeren daar de ogen voor waar het geloof gewerkt wordt in het hart–, dat we dát zien: daar, op Hem, zijn mijn zonden. Ja, werkelijk al mijn zonden. En Christus draagt ze weg door voor de schuld van die zonden te betalen. Zó ver weg, dat ze nooit meer te vinden zijn.
