De commissie deed vrijdag uitspraak in een zaak die was aangespannen door het Meldpunt Discriminatie Tiel. De drie betrokken schoolbesturen hadden met de gemeente afgesproken om allochtone leerlingen te spreiden. Daarbij zou ook naar het opleidingsniveau van hun ouders gekeken worden. Maar volgens het CGB selecteren de scholen alleen naar afkomst. De commissie oordeelde al eerder dat dit gelijk staat aan het verboden onderscheid naar ras.

De basisscholen willen een afspiegeling zijn van de wijk waarin ze staan. Dreigt de school zwarter te worden dan de wijk, dan stuurt de school leerlingen door. De scholen voeren aan dat ze slechts „zwaar advies" geven aan ouders om hun kind ergens anders heen te sturen, maar volgens de Commissie Gelijke Behandeling is van vrijwilligheid geen sprake.

Bovendien weigeren de scholen geen witte leerlingen. Gevolg is dat allochtone ouders hun leerlingen geregeld naar een basisschool in een andere wijk moeten sturen.

Volgens een woordvoerder van de gemeente Tiel en de drie betrokken scholen heeft de commissie niet gekeken naar het succes van het spreidingsbeleid in Tiel. „Er zijn nu geen zwarte scholen meer in Tiel, in tegenstelling tot tien jaar geleden. De spreiding en integratie van allochtonen is bevorderd en de kwaliteit van onderwijs is gestegen. De commissie heeft echter alleen gekeken naar de enkele malen dat ons spreidingsbeleid verkeerd uitpakte".

Bij de selectie van de leerlingen wordt wel expliciet gekeken naar het opleidingsniveau van de ouders, aldus de woordvoerder. De uitspraak maakt het volgens de scholen erg moeilijk om nog een spreidingsbeleid voor allochtonen toe te passen.

De uitspraak van het CGB is niet bindend, benadrukken de scholen en de gemeente Tiel. In april komt de Onderwijsraad met een oordeel over de spreiding van allochtone leerlingen. De drie scholen wachten eerst dat oordeel af alvorens zij het spreidingsbeleid wijzigen.

In 2003 oordeelde de Commissie Gelijke Behandeling al dat veertien protestantse scholen in Ede en omgeving het aantal leerlingen met een taalachterstand niet aan banden mochten leggen. De scholen wilden niet meer dan 15 procent gebrekkig Nederlands sprekende kinderen in de klas. In de praktijk bleek dit een rem op de toestroom van allochtone leerlingen te zijn.