„Door taal- en cultuurstudie in mijn jonge jaren moest ik regelmatig lange tijd in Duitsland verblijven. Dat gaf natuurlijk kerkelijk-principieel best veel vragen en verleidingen voor het dwaze, jonge hart. Zo verkeerde ik lange tijd onder vrij-evangelische studenten, waar de gitaar en het kringgebed de geloofsbeleving bepaalden. Ook ben ik geruime tijd in Wuppertal-Elberfeld geweest, in de veronderstelling dat ik me daar wat meer thuis zou kunnen voelen. In Elberfeld was immers de gemeente van de bekende dr. H.F. Kohlbrugge. In de aula van de begraafplaats kwamen we op Gods dag samen met zo’n veertig –vaak oudere– mensen. De prediking werd helaas sterk door dr. K. Barth gestempeld.

Bij mijn vertrek uit Elberfeld kreeg ik van een oudere dame een koffer met boeken, allemaal prekenboeken van Kohlbrugge, allemaal in het Duits. Ze zei: „Hier, neem jij die maar mee, want als ik er niet meer ben, worden ze weggegooid. Hier leest niemand die meer.”

Zo stond de negentienjarige student op het station van Wuppertal. Met die koffer vol boeken, voor mijn gevoel was het een schat. Echter, daar bedacht ik toen: „Eigenlijk moet ik dit niet meenemen naar Holland. Want hier hebben ze deze lectuur ook zo dringend nodig. Want de waarheid van Kohlbrugge en van Heidelberg was en is zo pijnlijk schaars bij onze buren.”

De boeken heb ik toch meegenomen, en ik heb er veel in gelezen. De rijke inhoud gun je iedereen, in het land waar ze vandaan kwamen, in ons eigen land en daarbuiten.

In Duitsland, het land waar Luther en Kohlbrugge preekten, en waar de Heidelbergse Catechismus is ontstaan, is de geestelijke armoede onmetelijk groot. De nacht is gedaald over kerkelijk Duitsland. De macht van het heidendom komt ook daar meer en meer openbaar. Een heidendom, agressiever dan dat van ons voorgeslacht, de vroegere Germanen. Zou dit ons, als het om onze buren gaat, niet (meer) moeten aangrijpen? Voor zoveel immense geestelijke nood hoeven we dus niet ver te reizen.

De Stichting Vrienden van Heidelberg en Dordrecht probeert in dit opzicht op zeer bescheiden schaal voor ons onkerkelijk buurland wat te betekenen. Deze stichting heeft al jaren mijn warme sympathie. En ik hoop van harte dat u deze sympathie ook hebt, of krijgt, en dat dat ook mag blijken in uw gebeden en in uw gaven.

Er is dus een (vergeten?) zendingsveld, zo groot en zo dichtbij! Bezoek de website van deze stichting eens. Wilt u echt een vriend van onze Heidelberger zijn, dan bent u het ook van Dordt, van de Dordtse Leerregels dus. Dan moet de doelstelling van de Stichting Vrienden van Heidelberg en Dordrecht u beslist aanspreken.”

Ds. G.J. van Aalst schrijft in De Saambinder (kerkelijk weekblad van de Gereformeerde Gemeenten) over ”De heidenen in Duitsland” en het werk van de Stichting Vrienden van Heidelberg en Dordrecht.