Het is het voorjaar van 2017. Jarno (18) en Mirjam (17) werken naast hun opleiding elke zaterdag als postbezorger. Niet per se een bijbaantje waarbij je veel contact hebt met collega’s: ze halen hun post op bij een depot en bezorgen die vervolgens in hun eigen wijk. „We spraken elkaar soms kort over koetjes en kalfjes, maar daar bleef het bij”, vertelt Mirjam.

Het is geen liefde op het eerste gezicht, al vindt Jarno Mirjam vanaf het begin „een leuke meid”. Mirjam vindt Jarno ook „gewoon een leuke jongen”. „Maar ik had niet meteen zoiets van: ik wil met hem trouwen”, lacht ze.

Als er een gat valt in het rooster, worden ze allebei gevraagd om in te vallen. Collega’s zien meteen mogelijkheden. „Als je samen die wijk gaat lopen, moet je wel Jarno’s nummer hebben”, is de subtiele hint van de een. „Hij is kok, dat is altijd handig”, vult een ander aan.

In plaats van het werk te verdelen, lopen de twee de hele wijk gezamenlijk. „Niet zo efficiënt, maar wel gezellig”, grijnst Mirjam. Jarno plukt die middag een bloem en legt hem op Mirjams fietszadel, maar hij waait weg. Pas jaren later hoort ze over dat eerste liefdesgebaar.

Na deze middag komen Jarno en Mirjam steeds vaker ‘toevallig’ rond dezelfde tijd aan op het depot om hun post op te halen. De gesprekken worden steeds langer. Toch duurt het een paar maanden voordat ze echt op date gaan. „We zijn allebei types die eerst de kat uit de boom kijken”, legt Jarno uit.

In de winter komt het er dan toch van: ze gaan op date onder het genot van warme chocolademelk en krijgen niet lang daarna een relatie. In 2022 trouwen ze. Het stel woont in Apeldoorn, waar Jarno bijna elke dag voor Mirjam kookt. Lego is hun gezamenlijke hobby. „Als aandenken heeft Mirjam daarmee een PostNL-depot gebouwd.”

Dit is het tweede deel in een serie interviews over liefde op het werk.