Een dag per week waarop alle Nederlanders rusten van hun werk. Ruim een derde van de bevolking is daar hard voor, zo blijkt uit onderzoek van de Evangelische Omroep (EO). Dat kan de zondag zijn, maar dat hoeft niet per se, zegt een behoorlijk deel van de respondenten.
Opvallend is wel dat ondanks de ontkerkelijking bijna de helft van de bevolking nog steeds vindt dat de zondag de meest geschikte rustdag is. Daarover denken jongeren niet veel anders dan ouderen.
De wens om zo’n algemene rustdag te hebben komt voort uit het gevoelen van veel mensen dat de werkdruk en werkbelasting te hoog zijn. Vandaar dat veel respondenten ook het aantal arbeidsuren per dag willen matigen.
Het is positief dat mensen beseffen dat er meer in het leven is dan alleen maar werken. Arbeid is nuttig en nodig, maar het is niet alles. Er moet ook tijd zijn voor andere dingen. Te denken valt aan de zorg voor de familie, aan ontspanning en niet te vergeten bezinning. Waarbij wel kan worden aangetekend dat veel van onze omringende landen langere werktijden hebben dan die er in ons land gebruikelijk zijn.
Dat mensen pleiten voor een wekelijkse rustdag is ook niet opzienbarend. Feitelijk is dat al een gegeven vanaf de schepping. In Genesis 2 stelt de Schepper de wekelijkse rustdag in en heiligt die.
In de geschiedenis is gebleken dat de vaste regel van zes dagen werken, één dag rusten de juiste verhouding is. In het verleden zijn pogingen om die regelmaat te veranderen stukgelopen. In het communistische Rusland is een eeuw geleden bijvoorbeeld geprobeerd de tiende dag als rustdag in te voeren. Daar kwamen de atheïstische leiders snel van terug.
Dat in onze geseculariseerde samenleving het belang van een wekelijkse rustdag wordt gezien, is dus niet vreemd, maar kan zeker positief worden geduid. De vraag is alleen hoe die dag wordt ingevuld.
Voor veel mensen is het vooral een dag om te doen waar ze zin in hebben. Maar zo heeft de Schepper deze rustdag niet bedoeld. Hij heiligde deze dag. Dat betekent: die is in bijzondere mate aan Hem en Zijn dienst gewijd. Dat schept verplichtingen voor de invulling van die dag.
De Heidelbergse Catechismus zegt klip en klaar hoe die dag moet worden besteed: met vurig verlangen naar de kerk komen om Gods Naam aan te roepen, Zijn Woord te horen en de sacramenten te gebruiken. Dat staat voorop. Daarmee is tegelijk antwoord gegeven op de vraag of men op zondag één of twee diensten moet bijwonen. Wie met vurig verlangen komt om Gods Woord te horen, slaat geen dienst over.
Daarnaast zegt de catechismus dat het nodig is die dag armen, mensen in nood, te gedenken. Dat is meer dan geld geven. Het is ook: hun aandacht en zorg verlenen. Met andere woorden: de rustdag is er niet alleen om zelf op verhaal te komen. Het gaat op zondag zeker ook om de ander: de Schepper en het medeschepsel.
