Vooral uit een bepaalde politieke hoek is er steeds weer kritiek op het feit dat sommige mensen de term ”feestdagen” gebruiken als ze anderen een goede kersttijd wensen. Het gekke is dat ook mensen die niets hebben met kerk en christendom vurige tirades kunnen houden over het feit dat we Kérst vieren en niet zomaar wat feestdagen. Maar zij niet alleen. Ook veel orthodoxe christenen lopen zich in deze discussie nogal eens het vuur uit de sloffen. Mensen die het woord Kerst niet meer in de mond nemen, zijn woke, zo is het oordeel van hen die Kerst en sinterklaas –en vooral de kerstboom en Zwarte Piet– als een onlosmakelijk onderdeel van onze cultuur beschouwen.

Hoe dan ook: veertig jaar geleden was een kerstboom in de kringen waarin ik leefde een heidens ding. Die haalde je niet in huis. En je wenste iemand nímmer „fijne” kerstdagen. Fijne feestdagen kon nog net, want dan noemde je Kerst in ieder geval helemaal niet en bleef je ver weg van dat zoetige en romantische kerstgedoe.

Maar de tijden veranderen. Op sociale media werd ook dit jaar weer aangekondigd dat de kamer waarin koning Willem-Alexander zijn kersttoespraak zou houden aan een nauwkeurige inspectie onderworpen moest worden. Want daar zou ongetwijfeld weer geen kerstboom staan. En natuurlijk zou de koning het volk ook geen gezegende kerstdagen durven wensen. Conclusie: ook de koning durft niet voor de christelijke tradities op te komen. 
Tijd voor een realitycheck. De feiten zijn dat de koning buiten een kerstboom in de tuin had staan. In de kamer waar hij zijn toespraak hield, stond een adventsstuk met vier brandende kaarsen op een tafeltje. Hij begon zijn toespraak met een zin over de geboorte van een Kind, over de plaats waar de kribbe stond en de engelen zongen en eindigde zijn toespraak door iedereen een „gezegend kerstfeest” toe te wensen.

Een excuus van alle feestdagenbestrijders heb ik niet gehoord. Maar het zou natuurlijk kunnen dat velen van hen niet weten wat advent is én dat het met Kerst gaat over de geboorte van een Kind.