„Het gaat behoorlijk hard!” roept Kees Ettema (77) in de harde wind. Aan zijn voeten beuken de golven van het Markermeer op de beschoeiing van de buitenhaven in Bovenkarspel. Water stroomt over de pier. „Hopelijk draait het windje 20 graden naar het westen, dan zitten we wat meer in de luwte! Ik zou nu niet graag op het water zitten.”

De wind jankt dinsdagavond rond 22.00 uur door de touwen van de jachten. Het schijnsel van Ettema’s zaklamp glijdt over zijn groenige vaartuig Kriebels in het haventje, waar het water over de kade stroomt. „Mijn boot ligt heerlijk te dansen.”

De zuidwesterstorm Henk deed het toch al hoge water in het Markermeer afgelopen etmaal nog verder opstuwen. Voor het noordwesten van Nederland gold code oranje van 22.00 uur dinsdagavond tot 2.00 uur woensdagochtend.

Ettema nam dinsdag ettelijke keren poolshoogte bij de jachten in het buitenhaventje van watersportvereniging De Broekerhaven. Probleem bij dit extreme weer zijn nogal eens touwen die scheuren. Doordat het hoge water de boten opstuwt, komen de touwen waarmee de vaartuigen aan de bolders vastzitten onder druk te staan. „Ik heb bij mijn eigen boot door een rukwind ook een touw stuk gehad. Dat was mijn eigen schuld, ik had te kort gelijnd.”

Lees ook

Storm Henk veroorzaakt overlast en ongemak, fietser (75) overleden

Boom

Het wassende water veroorzaakt schade aan een tegelpaadje in de buitenhaven, zegt Ettema, terwijl hij zijn zaklamp naar de grond richt. „Door het water spoelt zand onder de tegels weg. Dat paadje zullen we later weer moeten herstellen.” Verderop klappert een groot stuk zeil in de wind. „Daar moet je op dit moment niets aan doen, want dan sla je je eigen handen stuk.” Op steenworp afstand zijn een paar dranghekken bij een met zandzakken versperd tunneltje omvergeblazen.

„Dit is wel een beetje sensatie”, zegt Peter Bosman in de loeiende wind. Zijn 9 meter lange jacht ligt in een hoek van de buitendijkse haven. „Voor het hoge water ben ik niet bang. Ik maak me vooral zorgen over een boom, die op mijn boot zou kunnen vallen.”

Vanachter manshoge zandzakken in het wegens het hoge water versperde tunneltje tuurt Axel Vroling het donker in. Hij woont in Bovenkarspel in een straat vlak bij het Markermeer. Zijn huis ligt een stuk lager. Slapen doet hij prima, maar ergens knaagt de onrust bij de man, die met zijn dochtertje poolshoogte neemt. „Je weet het nooit, dat is de ellende van de kracht van het water. Als het water hier zijn gang zou kunnen gaan, zou mijn huis onder kunnen stromen.”

Zijn buurtgenoot Paul van de Crommenacker, die zich in Bovenkarspel eveneens buiten waagt, zegt niet in te zitten over het hoge water. „Ik maak me meer zorgen over dakpannen die weg kunnen waaien”, zegt de man, terwijl naast hem een vuilnisbak wordt omgeblazen.

Een pikdonkere, uitgestorven weg voert naar Hoorn, dat eveneens worstelt met het overvolle Markermeer. Op het Visserseiland, een soort schiereiland aan de zuidkant van Hoorn, striemt de regen je in het gezicht. „Het gaat pittig tekeer”, roept Jeroen Meintjens, in een poging boven de gierende wind uit te komen. Meintjens, gestoken in een roodgeel overlevingspak, is aangesloten bij de Reddingsbrigade. „We hadden net een probleem in de haven. Het dak van onze eigen bootlift begon te klapperen. We moesten even ingrijpen.” Zijn kameraad van de brigade: „We hebben spullen vastgesjord.”

Op deze plek in Hoorn is het water de kade opgestroomd. Voor tientallen huizen liggen zandzakken opgestapeld, om garages te behoeden voor wateroverlast. „Ik heb gezien dat in meerdere garages het water is binnen gestroomd”, zegt bewoner Han Wammes, rond 23.15 uur vlakbij een stuk of vijftien manshoge zandzakken.

Atlas

Wammes woont zo’n twintig jaar op Visserseiland, maar nog nooit zag hij het water zo hoog komen. „Het is een spannend avontuur. Ik ben alert.” Thuis zal het niet nat worden, want hij woont één hoog. Wel houdt Wammes er rekening mee dat het water zijn garage instroomt. „Ik heb wat spullen hogerop gezet. Waaronder boeken, zoals een speciale atlas van een kaartenuitgever uit de zeventiende eeuw.”