Samen wonen, samen zorgen

Cora van Liere (52) en haar vader Kees (82) uit Hendrik-Ido-Ambacht schrikken behoorlijk als hun zwager en schoonzoon Arthur met een ingrijpend plan komt. Hij stelt voor om gezamenlijk naar de Veluwe te verhuizen. Hij en zijn vrouw Ina hebben een huis in ’t Harde op het oog en kunnen dat een paar dagen later gaan bezichtigen. Vader en dochter moeten snel beslissen, want alleen als zij meedoen, kan de betreffende woning worden gekocht. Grote consternatie dus. Van Liere en haar vader wonen dan al vele jaren in hun rijtjeshuis in Ambacht. Zij is er geboren en haar moeder, die in 2002 is overleden, ligt begraven op het plaatselijke kerkhof. Ze zijn aan het dorp gewend. Zus Adri woont er en ze hebben er hun vrienden en bekenden. Vertrekken betekent dus nogal wat. Toch besluiten ze de stap te zetten. De zwager van Van Liere komt dan ook met een goed argument. Als de vier onder één dak gaan wonen, kunnen ze meer oog voor elkaar hebben. Van Liere is lichamelijk beperkt. Al in haar jeugd werd vastgesteld dat ze lijdt aan scoliose. Zestien jaar geleden besloten de artsen dat ze moest worden geopereerd, omdat ze anders krom zou groeien. Daarbij zouden haar hart en longen in de verdrukking komen. Bij de ingreep werden er acht wervels vastgezet. Het kon niet anders, maar het leidde er wel toe dat ze altijd pijn heeft. Ook kan ze niet lang zitten en staan en moet ze na lichamelijke inspanning rusten. Het zorgde ervoor dat ze haar werk in het Ikazia ziekenhuis in Rotterdam moest opgeven en in de WAO belandde. ## Vitaal Gelukkig is haar vader zeer vitaal. Hij kookt, stofzuigt, wast de ramen en verzorgt de tuin. Bijzonder, maar gezien zijn leeftijd kunnen de omstandigheden zomaar veranderen. De zus en zwager van Van Liere willen er dan graag voor hun familie zijn. Van Liere kreeg hartkloppingen toen haar zwager met zijn verhuisplan op de proppen kwam. „Maar we waren er tegelijk stil en verwonderd over. We geloven dat God ons leven bestuurt, en vonden het bijzonder dat dit gebeurde terwijl we ons nog tamelijk goed kunnen redden. De Heere geeft ons rust voor nu en voor in de toekomst.” Onbekend was ’t Harde niet voor Van Liere en haar vader. Geregeld maakten ze gebruik van het vakantiehuis van haar zus en zwager in het nabijgelegen Oldebroek. Maar verhuizen was een heel ander verhaal. Drie maanden later heeft Van Liere echter geen spijt. „Eigenlijk missen we Ambacht geen dag. Natuurlijk hebben we veel achtergelaten, maar we krijgen zoveel terug.” ## Eekhoorns Samen met haar vader geniet ze van de natuur. Hun huis, een langgerekte woning met vier dakkapellen, staat aan de rand van ’t Harde. Ervoor en erachter bevinden zich bomen en struikgewas. „Soms zien we een egel, dan weer een specht. En ’s morgens huppen de eekhoorns van tak tot tak.” De woning is het gezamenlijke eigendom van Van Liere en haar zwager en zus. „Alleen had ik het huis natuurlijk nooit kunnen kopen.” Het onderlinge contact is erg goed. „Er is nog geen onvertogen woord tussen ons gevallen. We zijn open en direct in onze communicatie. En, belangrijker nog: er is onderlinge liefde.” „Vaak liep ons leven anders dan we het ons hadden voorgesteld”, geeft Van Liere aan. „Maar het geloof bewaarde voor opstandigheid. En als we zien wat we nu allemaal hebben gekregen, worden we daar stil van.” :::kader 1::: _Dit is de tweede aflevering in een serie artikelen over hoe mensen onderdak vinden in een tijd van woningnood. Zaterdag deel 3._

Samen wonen, samen zorgen

Economie | wonen als uitdaging

RD.nl in uw mailbox?