In een interview met de Los Angeles Times zegt de nu 78-jarige Herbert Lee Stivers dat hij als 19-jarige soldaat op verzoek van twee Duitse mannen wat notities en een vulpen met daarin een capsule naar Göring heeft gebracht. Volgens de twee mannen was de voormalig bevelhebber van de Luftwaffe „een erg zieke man” en had hij medicijnen nodig. Als de medicijnen zouden helpen, zouden ze er meer van sturen, zo herinnert de voormalige bewaker zich de woorden van de mannen.

Stivers zegt dat hij er nu van overtuigd is dat het ’medicijn’ de cyanide was waarmee Göring, de meest prominente nazi die in Neurenberg terechtstond, zelfmoord pleegde op 15 oktober 1946, de avond voor hij zou worden opgehangen. „Ik voelde me erg slecht na zijn zelfmoord. Ik had een raar gevoel, ik kon me niet voorstellen dat hij het ergens op zijn lichaam had bewaard”, zei Stivers.

Een militair onderzoek wees uit dat Göring de cyanide zijn gehele gevangenschap bij zich had gehad. Hij zou een medicijnflesje beurtelings in een lichaamsholte en onder de rand van de toiletpot in zijn cel hebben bewaard. Maar Stivers zegt die verklaring nooit te hebben geloofd. „Hij was daar meer dan een jaar. Waarom wachtte hij al die tijd als hij de cyanide toch had?” zegt hij in de Los Angeles Times.

Stivers zegt dat de bewakers rond de processen vrij waren te spreken met de gevangenen en zelfs hun handtekeningen mochten vragen. Hij herinnert zich Göring als een „erg aangenaam persoon” die relatief goed Engels sprak. Toen hij de pen met de capsule naar Göring bracht, dacht hij geen moment aan een ophanden zijnde zelfmoord, zegt hij. „Hij had nooit een slechte bui.”