Dat valt op te maken uit ”Wij Beatrix” van Fred J. Lammers, dat deze week verschijnt bij Tirion in Baarn.

In het boek komt oud-premier Van Agt aan het woord. „Ik heb haar gezegd dat zij zich als het nieuwe staatshoofd, in navolging van haar voorgangers, zou moeten manifesteren in de kroningsmantel en wel omdat een groot deel van het Nederlandse volk de koningin zeker op die dag wilde zien als een sacrale verschijning en niet als een hooggeplaatste mevrouw. Ze liet zich niet meteen overtuigen.”

Van Agt wende snel aan de voor hem nieuwe koningin. „Beatrix is ferm, maar niet koppig. Ze kan haar mening wijzigen als je in de gedachtewisseling goed beslagen ten ijs komt. Juliana was koppig, soms narrig. Met het aantreden van het kabinet-Van Agt in opvolging van de ploeg van Den Uyl was ze niet gelukkig. Ik stond, vermoed ik, bij haar te boek als het lastpak dat Den Uyl herhaaldelijk de voet had dwarsgezet. De ideologische voorkeur van Juliana lag onmiskenbaar bij de PvdA, al heeft ze dat nooit uitgesproken.”

De vroegere eerste minister beziet het trouwen van de prinsen met ’burgermeisjes’ niet met vreugde, blijkt verder uit het boek: „Als het te gewoontjes wordt, gaan de mensen allicht denken: mijn dochter had daar ook kunnen zijn.”