De predikant van de hervormde gemeente van Ede sprak op de predikantenconferentie voor de tweede keer over Jozua en de verdeling van het land en hoe Kaleb in de schaduw van Jozua stond.

Het eigene van het geloof wordt zichtbaar in het leven van Kaleb, zei ds. De Wit: „Kaleb sprak niet voor zijn beurt bij de verdeling van het land. Aan het spreken van Kaleb is het spreken van God vooraf gegaan. Hij heeft Kaleb een belofte gedaan. Die belofte staat nog open. Daarmee is Kalebs vraag niet inhalig, maar gelovig antwoorden op Gods beloven.” De omgang met de beloften van God is belangrijk. Als Kaleb er niet om zou vragen, was dat een teken van ongeloof geweest, zo stelde de Edese predikant.

Geloof en volharding horen bij elkaar, zei ds. De Wit. „In het geloofsleven is er altijd een tijd van wachten. Kaleb is niet weggelopen, ook al had hij nog niet de vervulling.”

Vragen

Het land was al beloofd aan de aartsvaders. Gods spreekt vrijmachtig, Hij heeft gezworen het te zullen geven, stelde de predikant. Het volk was op weg naar het land van de belofte en de zonde van de tien van de verspieders is een waarschuwend voorbeeld, aldus ds. De Wit. „De tien verspieders zien wat voor ogen is, maar Kaleb ziet omhoog, naar de God die gesproken heeft. Aan die God is Kaleb 45 jaar trouw geweest. Zolang heeft hij nog moeten wachten op de vervulling van de belofte. Zo weinig geloof, zo veel weerstand, wellicht staat u zo wel in de gemeente, broeders. Kaleb zal, rondzwervend door de woestijn met een murmurerend volk, ook wel eens zijn vragen hebben gehad.”

Identificatiefiguur

Kaleb krijgt Hebron van Jozua. Dan moet er nog wel gestreden worden. Kaleb is dan een man van 85 jaar oud. „Dat moet diepe indruk hebben gemaakt, een man die nog zo vastberaden sprak.”

Jozua, Kaleb en Eleazer zijn als ouderen nog over, de anderen zijn overleden. „Hier staat iemand die het gewaagd heeft met de Heere Zijn God. En de jongeren van toen hebben dat gezien. Als er iets is dat jongeren van nu nodig hebben, is het volharding. Die ze op hoop tegen hoop vasthouden aan God. Wat een zegen als er mensen als Kaleb opstaan, die thuis zijn in het Woord en er ook naar leven en niet bang zijn om een minderheidsstandpunt in te nemen. Een christen die van kleur verschiet, is geen identificatiefiguur.”

Dierbaar

De sluiting van de Haamstedeconferentie werd verzorgd door ds. K.J. Kaptein, hersteld hervormd predikant te IJsselmuiden-Grafhorst. Hij sprak over psalm 73. „Niets zal mij op aarde dierbaar zijn als de liefste Jezus”, las de predikant op een bordje in de bergen van Zwitserland. „Geldt dat ook voor u, als alles wordt weggepeld uit het leven? Is Jezus ons werkelijk dierbaar, kostbaar? Asaf kon er ”amen” op zeggen, leert de psalm ons.”

Maar Asaf had het niet altijd goed, aldus ds. Kaptein. „Hij ziet er zoveel die zich niet bekommeren om God en gebod, terwijl het hen goed gaat. Misschien zit u ook zo wel in de pastorie, als het gaat om de gemeente of het persoonlijke leven. Totdat Asaf in Gods heiligdom komt. Daar mogen de nevels opklaren, daar komt het licht na het donker. Daar laat de God van Israël zien wie Hij wil zijn voor zondaren. Dan gaat Asaf zingen, wellicht uit een andere psalm: „Zo zullen wij, Uw volk en schapen Uwer weide, U loven in eeuwigheid.””

De Haamstedeconferentie startte maandag en is gehouden in conferentieoord Mennorode in Elspeet.