Op een regenachtige namiddag zag ik zelfs eens drie mannen met stoere mutsen en regenkleding in stevige tred achter een kinderwagen draven alsof er geen vrouwen meer bestaan. Sommige vaders geven de kleine in de kinderwagen zelfs de fles en vertroetelen het kind met zo’n tederheid alsof ze het zelf gebaard hebben.

Maar niet bij alle vaders spat het enthousiasme er vanaf. Er zijn ook bonkige kerels die wat onwennig achter zo’n kindervoertuig door het winkelcentrum sjokken. Soms zie je doelmatige types met gedreven pas achter de kinderwagen rauzen om snel hun rondje door het park Frederiksberg Have te maken, alsof ze even de hond moeten uitlaten.

Er is hier in dit land een grote betrokkenheid van vaders op de zorg van hun jonge kinderen, zoals het actief tijd met hen doorbrengen, zoals het rijden met de kinderwagen en het bezoeken van zogenaamde babycafés. Babycafés zijn goed voor een heugelijk uurtje met je pasgeboren kind en het hebben van onderhoudende gesprekken met andere ouders over eerste hulp bij voeding, slapen, tandverzorging en babyritme.

Zo zijn er steeds ruimere verlofregelingen voor de vader om zijn betrokkenheid te faciliteren. Het is mij al verschillende malen overkomen dat een samenwerking met een jongere mannelijke collega die net goed op stoom kwam nogal abrupt werd onderbroken omdat er een kleine in zijn gezin op komst was. Collega’s Kasper, Carsten en Mikkel waren ineens maanden onbereikbaar, want: op vaderschapsverlof.

Vóór de geboorte van het kind heeft de moeder recht op 4 weken zwangerschapsverlof. Maar na de bevalling heeft óók de vader –evenals de moeder– recht op wel 24 weken betaald ouderschapsverlof. Ouders met een baan hebben elk 11 weken ‘verplicht’ verlof. Vervolgens kan een ouder ervoor kiezen nog eens 13 weken verlof op te nemen of deze aan de andere ouder over te dragen. Zo kan een vader dus wel 37 weken met vaderschapsverlof zijn.

Dat betekent echt vrij van het werk zijn. Een collega kun je tijdens zo’n verlof dan ook echt niet storen. Zelfs zogenaamd dringende vragen zijn dan ongepast. Eens had ik een ‘prangende’ vraag voor collega Casper. Na lang aandringen kon ik bij uitzondering even met hem videobellen om vervolgens vooral zijn zoontje in de kinderwagen te bewonderen. Ze waren een dagje eropuit in Copenhagen Zoo.

Ook de kinderbijslag –”børne-ungeydelse” (spreek uit: beurne uull’lse)– is sterk gericht op de zorg van jonge kinderen. Er is forse kinderbijslag voor hele jonge kinderen. De kinderbijslag is leeftijdsafhankelijk. Bij het ouder worden van het kind wordt de kinderbijslag echter niet hoger zoals in Nederland, maar juist lager. Deze afnemende financiële bijdrage verklaart wellicht waarom sommige Denen open en eerlijk tegen mij zeggen maar wat opgelucht te zijn dat zoon- of dochterlief rond de 18e verjaardag het huis verlaat. Verder is de kinderbijslag inkomensafhankelijk en lager voor hogere inkomens.