Het startpunt is nog niet spectaculair: station Wezep is weinig meer dan een –onoverdekt– perron aan de rand van het Gelderse dorpje. Maar al na vijf minuten trek je de schitterende Wezepse Heide op. De app van Wandelnet meldt dat hier al sinds 1886 schoon drinkwater wordt opgepompt, oorspronkelijk om cholera-epidemieën te voorkomen. Zo’n 4,5 miljard liter drinkwater vloeit jaarlijks naar Wezep, Kampen en omgeving.

Schotse hooglanders moeten voorkomen dat de heide dichtgroeit. Helaas hebben de beesten zich nu verstopt, net als de vossen, zwijnen, reeën, edelherten en dassen die hier zouden leven. Wat NS en Wandelnet niet melden, is dat er vlak naast het pad, tijdens de Tweede Wereldoorlog, een jachtvliegtuig van de Royal Air Force neerstortte. Het nam in de nacht van 2 op 3 december 1944 deel aan een aanval op de stad Hagen en werd op de terugweg boven Zwolle door Duits luchtafweergeschut neergeschoten. Een gedenkplaat houdt de herinnering aan de dodelijk verongelukte piloot A.M. Murphy en navigator/radiotelegrafist D. Darbon levend.

Via de Vuursteenberg –nou ja ”berg”, 26 meter hoog bultje– voert de tocht langs het geboortebos naar de Keizersweg. Tussen 2001 en 2006 is hier voor ieder pasgeboren kind in Hattem een eikenboompje geplant, vandaar de naam. Vanaf dit punt loopt de route even gelijk op met het Westerborkpad, dat herinnert aan de reis van de familieleden van ene Jan Dokter, die in 1943 per trein van Amsterdam naar Kamp Westerbork werden afgevoerd en nooit terugkeerden. Onderweg kun je als wandelaar –letterlijk en figuurlijk– stilstaan bij zaken die met de Jodenvervolging te maken hebben. Meer info, inclusief audioverhalen van ooggetuigen, is te vinden op westerborkpad.nl.

Aan de overkant van de A50 leidt de hoofdroute over het fietspad richting Hattem. Veel leuker is het alternatief dat Wandelnet in oranje stippeltjes toont: dwars door het bos, over een steile helling. Je moet wel goede knieën en reflexen hebben, want mountainbikers storten zich er met hoge snelheid naar beneden.

Opeens stopt het bos en sta ik oog in oog met een merrie die naar een villa in de verte staart. Het huis staat op landgoed Molecaten, dat ”boerderij bij de molen” betekent. Verderop draait het rad van die molen langzaam rond. Het laat water uit een spreng klaterend naar beneden storten. Zijn bouwjaar is niet bekend, wél dat het een van de eerste papiermolens op de Veluwe is.

Daendelspoortje

Tien minuten later doemt de stadswal van Hattem op. De leukste plek om die te bedwingen is het Daendelspoortje en daarom buigt de route naar rechts af, langs de schitterende singel en een groep ”versteende kikkers in concert”. De opening in de ommuring is vernoemd naar Herman Willem Daendels (1762-1818), gouverneur-generaal van Nederlands-Indië. Hij zou zijn bruid, Aleida van Vlierden, hebben geschaakt en haar door dit poortje hebben weggevoerd.

Als tussenstop is de Markt voor de Grote of Andreaskerk heel geschikt. Terrasjes genoeg! Tijdens de koffie denk ik over het vervolg van de route na. De optie over de Geldersedijk naar de IJsselbrug lijkt me saai: je ziet op de dijk direct al waar je na een uur zult zijn. NS en Wandelnet stellen niet voor niets een snellere route per bus voor. Ik besluit om naar ’t Kleine Veer te lopen en aan de overkant van de IJssel, onderdijks door de uiterwaarden, naar Zwolle te wandelen. Het pontje vaart elke dag, „mits de vlaggen gehesen zijn”. En dat zijn ze. De grijsharige veerman zet mij, plus tien pensionado’s met e-bikes, in drie minuten over. Welkom in Overijssel.

Tot randje Zwolle zie, hoor en ruik je alleen wuivende halmen, vers gemaaid gras en een verdwaalde ooievaar. Pas bij het Nieuwe Werk aan het einde van de Schellerdijk ontwaakt de app weer. „Dit is een park, in 1830 aangelegd op de oude verdedigingswerken van de stad. Het wordt ook gebruikt als waterwingebied.” De info is eigenlijk te summier om recht te doen aan de schoonheid van het rijksmonument, waar je uniek kronkelwandelt langs vijver en eilandjes in Engelse landschapsstijl en voorbij voormalige vestingwerken.

De laatste 2 kilometers verbleken bij het voorgaande: via het uitgestorven Dinoland met zijn dito dino’s bereik ik Zwolle CS in dik een kwartier. En daarvandaan brengt een sprinter me in zeven minuten naar Wezep terug, een tocht die me wándelend ruim vier uur kostte.

Deze tocht staat op ns.nl/dagje-uit/wandelen en op wandelnet.nl. Hij is van papier te lopen –als je de route print–, maar ook met de Wandelnetapp.