Op de eerste verdieping huist de Bed & Breakfast van Margriet Bayense. Achter de woning ligt de kerkzaal van christengemeente Kerkrade 045, geleid door evangelist en stadspastor Jan Bayense. Samen waren ze vorig week druk met het 25e jongerenevangelisatiekamp Zuid-Limburg. Bayense: „Wij bekeren geen mensen, maar God doet dat wel. Wij staan er bij en kijken ernaar. We zijn er verwonderd over wat God in Kerkrade doen wil, ook onder jongeren en kinderen.”

Tienduizend uitnodigingen

In 1997 vond het eerste jongerenevangelisatiekamp plaats. Het was een initiatief van evangelist Kees van den Boogaart uit Bunde. Bayense werd gevraagd dit kamp mee te helpen op te zetten. „We werden er zo door gegrepen dat we dit zijn blijven doen.”

Jongeren van reformatorische kerken uit heel het land komen naar Kerkrade om als vrijwilliger te helpen. Iedere ochtend vindt er eerst een toerustingsmoment plaats. Op zaterdag zijn in de stad tienduizend uitnodigingen verspreid om naar de kinderbijbelclub te komen. Andere jongeren gaan twee aan twee langs de huizen om te proberen gesprekken over het Evangelie aan te gaan.

Bayense: „Evangeliseren is soms taai werk, maar ik ben er nog nooit moedeloos van geweest. De Heere roept ons om te zaaien en het is aan Hem wat Hij ermee doen wil.”

Eenoudergezinnen

Deze middag wordt er kinderbijbelclub gehouden in de wijk Chevremont. Achter het stuur van zijn oude Mercedes zegt Bayense, om zich heen wijzend: „Kerkrade is een mistroostige stad. Het gemiddelde inkomen behoort tot het laagste van Nederland. Sinds de mijnen gesloten zijn, is de werkloosheid hoog. Veel kinderen groeien op in eenoudergezinnen.”

Tussen de naoorlogse flatgebouwen aan de Spiesstraat staat een rode tent op een grasveld. Op het tentdoek staat ”Kinderbijbelclub, kom je ook?” Op het grondzeil zitten een paar jongeren. Deze keer zijn er drie kinderen. Een moeder brengt nog twee peuters. Onder het tentzeil wordt gezongen: ”Kom binnen, kom binnen, kom gauw, we wachten op jou”.

Bayense: „Met vijf kinderen op een middag zijn we erg blij. Soms komt er niet één. Kinderen komen sowieso niet veel meer buiten. Ze zitten allemaal binnen achter een tablet.”

Laagdrempelig

Een van de begeleidende jongeren is Julia uit Waddinxveen. Wat komt ze in haar vrije tijd helemaal in Kerkrade doen? „Ik vind het mooi om kinderen over Jezus te vertellen. We bidden met ze, zingen samen, vertellen een Bijbelverhaal.”

Vanmiddag gaat het verhaal over de verlamde man die door vier vrienden bij de Heere Jezus wordt gebracht. Julia: „Je moet er wel je best voor doen om zo’n boodschap heel laagdrempelig te vertellen. Deze kinderen hebben vaak nog niet eens gehoord dat er een God in de hemel is.”

Dit werk doe je nooit voor niets, zegt Julia. „Soms blijven volwassen mensen even staan luisteren. Anderen zetten de ramen van hun flatwoning open. Soms krijg je een praatje met iemand die op het balkon in de zon zit.”

Anneleen uit Katwijk aan Zee is er voor de eerste keer. Ze vindt het bijzonder om zo’n evangelisatieweek mee te maken, zegt ze. „We hadden een dag eens geen enkel kind. Toen kwam er een vrouw van tachtig vragen wat we aan het doen waren. Ze was vroeger rooms-katholiek geweest, deed er niets meer mee en was eenzaam. Ze vond onze muziek zo mooi. Dan ben je al blij.”

Waarom doet Anneleen dit in haar vrije tijd? „Om het Evangelie te verspreiden, de blijde boodschap. Daarin ligt geborgenheid en liefde. Er is zoveel gebrokenheid om ons heen, zeker in een stad als Kerkrade. Ik wil kinderen graag vertellen dat ze bij Jezus welkom zijn en veilig zijn.”

Van onder het rode tentdoek klinkt een laatste lied: ”Mijn hart is vol van zonde, toen maakte Jezus mij rein”.