Maurits Bunt (1997) verantwoordt z’n keuzes voorbeeldig. De historie van het orgel loopt van 1628 (Vernholles) tot 1986 (Koenig), maar de huidige basis is vooral het werk van Joyeuse (1676). Omdat het een betrekkelijk vroeg Frans-barok orgel is, durft Bunt er ook Bach te spelen.

Het ”Pièce d’Orgue”, BWV 572 is goed gekozen, want bedoeld als Franse stijlproeve. Het ”Très vitement” verraadt Bunts grote kwaliteiten: anders dan veel collega’s weet hij het echt spannend te maken, met een ultralichte toets en registratie, en vooral door het gebruik van twee klavieren met elk een eigen ruimtewerking. In de overige delen brengen de denderende tongwerken graviteit en architectonische belijning.

Met de twee Suites van Clérambault zit Bunt het orgel op de huid. De milde fluiten, de sonore cornetten, cromornes en trompetten spelen hier uiteraard hun authentieke rol, zowel solo als in plein en grand jeu. Vooral de snelle delen zijn meeslepend. De langzamere neemt Bunt fors lentement, maar dat is naar de partituur. Bachs canonische variaties over ”Vom Himmel hoch” registreert Bunt naar het orgel toe. Dat maakt ze brutaler dan gebruikelijk, maar hun bizarre veelstemmigheid fonkelt als nooit tevoren.

Een gedurfde cd, waarin speelsheid nog iets meer ruimte had mogen krijgen naast strakke egaliteit.

Maurits Bunt – Bach & Clérambault, Cathédrale Notre-Dame Rodez; MA Regis (REG271022) € 18,50,-; bestellen: www.mauritsbunt.nl