„Ik ben een veroordeelde. En ze blijven me eraan herinneren dat ik ‘zoals iedereen’ ben. Maar ik heb het afgelopen jaar nul bezoeken gehad. Nul lange bezoeken, nul korte bezoeken en twee telefoontjes elf maanden geleden”.

Volgens Navalni zou hij recht hebben op drie bezoeken van een hele dag, drie bezoeken van vier uur en minimaal zes telefoongesprekken per jaar.

Bovendien stelt Navalni dat hij volgens de grondwet verplicht is deel te nemen aan de opvoeding van zijn kinderen en dat zij het recht hebben hem te zien. Ook zegt hij verplicht te zijn zorg te dragen voor zijn bejaarde ouders.

Navalni zegt dat zijn familie vastbesloten is om helemaal naar het Grondwettelijk Hof te stappen. Tegelijkertijd zegt Navalni zich „geen illusies” te maken. Sinds zijn gevangenschap heeft hij meerdere klachten ingediend tegen de strafkolonie, maar die zijn allemaal afgewezen. „Het is een principekwestie: ik heb recht om mijn familieleden ten minste een paar keer per jaar te zien.”