Inmiddels weet ik dat juni ook een andere kant heeft. Er schijnt zelfs een officiële term voor te bestaan: junistress. Vooral gezinnen hebben er last van. Want juni, dat betekent: topdrukte!

In juni staat op school alles in het teken van de afsluiting van het jaar, met in het geval van de basisschool de bijkomende schoolreis, avondvierdaagse en schoonmaakperikelen. Door die fase ben ik zelf inmiddels heen.

Maar ook in het voortgezet onderwijs zijn er nog allerlei afsluitende activiteiten, zoals een uitwisseling met jongeren uit het buitenland, of –en in ons geval speelt dit meer– allerlei mailtjes van docenten die erop wijzen dat er nog verslagen of herbaria ingeleverd dienen te worden. En, ook fijn: er is op het allerlaatst nog een heuse toetsweek gepland. Decoreer dit alles met een toefje examenuitslagstress en de gezelligheid is in ons gezin soms ver te zoeken.

En nog iets: barbecues zijn leuk. Maar het kan ook té worden. Want ook met de club van de kerk, de vrouwenvereniging of de Bijbelstudiekring zijn er afsluitende activiteiten, vaak mét eten.

Daartussendoor lopen de voorbereidingen voor de vakantie. Is de camping geboekt en betaald, heeft iedereen slippers en een zwembroek in de juiste maat en is dat aangevraagde milieuvignet al binnen?

Ook op het werk is de druk die laatste maand voor de vakantie meestal hoog. Want een paar weken vrij, betekent in veel gevallen dat je vooruit moet werken om de boel straks goed te laten verlopen – wat niet zelden dubbel werk oplevert.

Ben ik jarig op de mooiste dag van het jaar? Er zou veel voor te zeggen zijn om daar inmiddels nee op te zeggen. Maar gek genoeg geniet ik ook altijd weer van die laatste loodjes, waarin je opeens toekomt aan klussen die al maanden zijn blijven liggen. En: heb je stress op je werk of in je gezin? Dan héb je tenminste werk. En een gezin. Veel om dankbaar voor te zijn dus.