De twee zijn sinds hun babytijd onderdeel van een ingewikkelde familievete. Net als het eerste boek is ook dit tweede er eentje vol mooie zinnen, om rustig voor te lezen aan lief­hebbers van avonturenverhalen. Het boek speelt zich 
af in een middeleeuws aandoende wereld.

Janis en Silke vluchtten aan het slot van ”Lepelsnijder” weg van het landgoed waar Silke opgroeide. Weg van de twee neven die azen op de familiebezittingen. Eén grote dreiging nemen de twee mee terwijl ze bessen zoeken, konijnen stropen en uit hout gesneden lepels proberen te verkopen: de ‘voorspelling’ die ene madame Petrova deed toen de tweeling nog in de buik zat. De kinderen zullen elkaar ooit wat aandoen.

Wanneer Janis en Silke zich aansluiten bij een rondreizende kaartlegster (met man en beer) komt dat in een ander perspectief te staan. Ménsen lezen, daar gaat het om, leert Silke. En een voorspelling is eigenlijk pure kwakzalverij. De periode bij dit gezelschap geeft een inkijkje in hoe het eraan toegaat in zo’n omgeving: volkse types, soms ruige taal (waar je als voorlezer gelukkig wat in kunt bijsturen), markten, bruiloften en elke avond „wat-er-maar-is” te eten. Na nieuwe avonturen bij een potige herbergdame die soldaten onderbrengt, krijgt het verhaal opnieuw een wending en vallen alle puzzelstukjes uit heden en verleden op z’n plek. Doordacht, maar absoluut niet gekunsteld.

Boekgegevens

”Lepelsnijder”, Marjolijn Hof (ill. Annette Fienieg); uitg. Querido; 231 blz.; € 18,99