Een echte volkscamping, zo typeert Jeline Bragt-van Eck camping De Rietschoof in het Gelderse Aalst. „Er komen veel mensen uit plaatsen zoals Tilburg, Den Bosch en Eindhoven. Je ziet er nogal wat campinggasten met tattoos en kleine hondjes. Ze zijn over het algemeen niet op hun mondje gevallen, en niet kerkelijk.”

Rond 2015 draaide Bragt, lid van de hervormde gemeente in Bruchem, enkele jaren mee in een Dabarteam op De Rietschoof. Sinds 2020 is ze voorzitter van de Dabarcommissie Aalst. Ooit waren hierin negen hervormde gemeenten en een gereformeerde kerk uit de Bommelerwaard vertegenwoordigd. Momenteel kampt de commissie met een tekort aan leden. „Er is een aantal opzeggingen geweest van gemeenten. De meeste steunen het werk nog op een laag pitje.”

Ook het vinden van voldoende jongeren voor het campingwerk is een zorg. In het verleden was Dabar in de zomervakantie vaak drie of vier weken op De Rietschoof present met onder meer kinder- en tieneractiviteiten. Dit jaar staan er twee weken gepland. „Voor de tweede week hebben we vijf of zes teamleden. Dat team gaat zeker draaien. Voor de eerste week hebben zich nog maar twee mensen aangemeld. Het is nog onzeker of die week door kan gaan.”

Behalve teamleden uit de regio komen er Dabaristen uit andere delen van het land, die zich via de landelijke missionaire organisatie IZB hebben aangemeld, zegt Bragt. Dat de IZB inmiddels met Dabar is gestopt, betekent dat de lokale commissie extra werk krijgt. „Sommige zaken, zoals verzekeringen, zijn voor de IZB gesneden koek, maar daar moeten wij nu zelf induiken.”

Lees ook

"Dabar verandert sfeer op camping"

De vraag of het Dabarwerk op De Rietschoof de komende jaren blijft bestaan, vindt Bragt lastig te beantwoorden. „De afgelopen jaren is er altijd in voldoende teamleden voorzien. We willen het werk graag voortzetten, maar als er geen mensen meer zouden zijn, houdt het op.”

In Katwijk aan Zee heeft al meer dan zestig jaar campingevangelisatie plaats, zegt Karin Guijt. Ze is een van de acht leden van de Dabarcommissie van de plaatselijke hervormde gemeente. Jarenlang waren er in de zomervakantie op twee campings, de Noordduinen en de Zuidduinen, Dabarteams actief. Hoewel de campings voor een deel een christelijk publiek trekken, zijn er ook altijd gasten die onbekend zijn met het Evangelie. „We kunnen elke zomer wel een paar keer een Bijbel aan iemand geven. Vaak gaat het om mensen die er nog nooit één hebben gehad.”

Deze zomer zijn, vanaf 8 juli, drie Dabarteams elk twee weken aanwezig op de Noordduinen. Op de Zuidduinen kon Dabar dit jaar voor het eerst niet meer terecht. „Deze camping heeft na een verbouwing een andere koers gekozen, waarbij er voor ons geen plaats meer was”, zegt Guijt.

Eigenaresse Rozemarijn Dees van de camping zegt desgevraagd dat door nieuwbouw op het campingterrein het gebouw waarvan Dabar eerder gebruikmaakte, is verdwenen. „We hebben er geen ruime meer voor.” Op de Zuidduinen zal dit jaar geen animatiewerk meer worden aangeboden. Terugkijkend op de activiteiten van Dabar in de afgelopen jaren zegt Dees: „Je zag de belangstelling ervoor afnemen. Het kinderwerk liep nog wel aardig, maar naar de campingdiensten kwamen alleen mensen uit Katwijk, geen campinggasten.”

In hoeverre herkent Guijt van de Dabarcommissie dit beeld? „De kinderclub werd inderdaad goed bezocht. Bij de avondsluiting kwam vaak maar een enkele campinggast en ook de dienst op zondagavond trok niet veel mensen van de camping. Toch waren er gasten die juist vanwege de activiteiten van Dabar naar de Zuidduinen kwamen. Misschien kunnen we, als blijkt dat ze ons deze zomer missen, daar in de toekomst toch nog weer wat werk gaan doen. Dat hoop ik.”

Op de Noordduinen trekt de zondagse dienst vaak vijftig tot zestig bezoekers, onder wie behoorlijk wat campinggasten, is Guijts ervaring. Op deze camping gaat het Dabarwerk volop door. Vrijwel alle teamleden komen van buiten Katwijk. „We vertellen elk jaar iets over Dabar op de belijdeniscatechisatie, maar jongeren die dit werk willen doen, gaan daarvoor vaak liever naar de Veluwe. Hier krijgen we teamleden uit allerlei plaatsen, onder wie pabostudenten die voor hun opleiding een vrijwilligersplek zoeken. Veel vrijwilligers komen hier meerdere jaren, soms al voor de vierde keer.”

Dat de IZB het Dabarwerk heeft losgelaten, levert de plaatselijke commissie meer uitdagingen op. Voor Guijt heeft dat niet alleen nadelen. „Voor corona was er altijd een landelijk voorbereidingsweekend voor alle teams in Ede. Wij organiseren nu zelf een dag voor onze teams, juist deze zaterdag, op de Noordduinen. Voordeel is dat we intensiever contact met de mensen hebben en dat onze hele commissie erbij kan zijn, terwijl niet iedereen naar Ede ging. We gaan met elkaar ontdekken hoe we het werk zo goed mogelijk kunnen voortzetten.”