„Al wat aan Hem is, is gans begeerlijk. Zulk een is mijn Liefste; ja zulk een is mijn vriend, gij dochters van Jeruzalem.”

Wanneer wij geloven, krijgt Christus de hoogste waarde. „U dan die gelooft, is Hij dierbaar” (1 Petrus 2:7). Hoewel duizenden voorwerpen naast Hem gesteld worden, toch heeft Hij een alles overtreffende uitnemendheid in de ogen van de gelovige. Zijn hart rust in Hem. Al moet hij in het volgen van Hem door moeilijke en harde wegen gaan, toch blijft de gelovige Christus op de hoogste prijs stellen. Het is een rusten van de wil. De wil is anders een rusteloze werkzaamheid in de ziel. Hij vliegt van het een op het ander, en kan nooit tot rust komen, totdat de ziel tot Christus komt. Ongestadig als water, mag men van de wil zeggen, want wat hij vandaag wil, wil hij morgen niet. Maar de wil van hen, die geloofd hebben gaan in de rust van een standvastige liefde tot Christus en van volkomen tevredenheid met Hem. „Uw volk zal zeer gewillig zijn op de dag van Uw heirkracht.” De ongelovige zag nooit iets, waarin hij zó kon rusten. Hoe hij zich ook in iets anders vermaakte, er ontbrak altijd wel wat aan. Hij miste Christus voor zijn hart. Dat was oorzaak, dat hij geen rust kon vinden voor zijn wil. Maar zij, die geloven, gaan in de rust. Zij hebben in Christus alles gevonden, wat hen kon voldoen. Er is niets buiten Hem, wat zij in Hem zouden willen vinden.

Thomas Boston,
predikant te Ettrick

(”Derde zevental preken”, 2005)