„Jij werkt niet?” Die vraag op verbaasde toon krijgt Mol regelmatig. Ze merkt in haar eigen omgeving, maar ook breder in de maatschappij, dat het normaal is om als ouders allebei te werken. „Alsof je niet bijdraagt aan de maatschappij als je geen betaald werk doet. Ik doe vrijwilligerswerk; ik heb een webshop met tweedehands kleding en ik zorg voor onze kinderen van 0 en bijna 4 jaar. Ik zit geen hele dagen boeken te lezen.”

Het is voor de twintiger een bewuste keuze om rust in te bouwen. „Mijn man probeert ’s avonds ook altijd thuis te zijn. Doordat ik niet werk, heb ik tijd om af en toe ouderen te bezoeken en sinds kort zijn we buurtgezin voor kwetsbare jongeren. Maar de zorg voor onze kinderen heeft prioriteit.”

Vacatures

Mol besloot een jaar geleden om voorlopig te stoppen met haar baan als leerkracht, na de geboorte van haar tweede kind. „Als ik de nood in het onderwijs zie, met de vele vacatures, voel ik me weleens schuldig.” De Achterbergse wil met name thuis zijn om stabiliteit en vertrouwen te geven aan haar kinderen. „Onze oudste gaat sinds kort naar school en moet thuis zijn verhaal kwijt kunnen. Ik vind het daarom waardevol om hem zelf op te halen en weg te brengen. Al zou een vader die rol natuurlijk ook prima kunnen vervullen.”

In de reformatorische wereld ziet Mol steeds meer aandacht voor het gezin. „In de tijd van mijn ouders waren er lang niet zoveel boekjes, opvoedpodcasts, cursussen en oudergroepen. Als ik met vragen zit, dan kan ik op veel plekken antwoorden krijgen. Dat is positief.” Ze maakt zich wel zorgen over ontwikkelingen in de samenleving. „Kinderen krijgen soms op de opvang al mee dat ze mogen zijn hoe ze zich voelen. En steeds minder jongens en meiden groeien op in een stabiel gezin. Ik vind het des te belangrijker dat wij onze kinderen opvoeden bij een open Bijbel. Ze staan later zelf in die maatschappij.”

Jeugdzorg

De druk op de jeugdzorg en het gebrek aan stabiele gezinnen zouden wel eens met elkaar te maken kunnen hebben, meent Mol. „Ik denk dat veel problemen beginnen bij ouders die allebei veel werken en hun kinderen wegbrengen naar de opvang. Daar is minder stabiliteit en vertrouwen dan thuis. Daarom ben ik geen voorstander van gratis kinderopvang.” Toen Mol nog als juf werkte zag ze kinderen, die na een schooldag moe en druk waren, naar de buitenschoolse opvang gaan. „Vaak dacht ik: „Het zou meer rust geven als papa of mama bij het hek zou staan.” Al begrijp ik dat het soms niet anders kan.”

Mol vindt dat de overheid de belangen van het gezin soms onder laat sneeuwen, bijvoorbeeld als het gaat om het belasten van eenverdieners. Toch wil ze niet klagen. „We hebben veel om dankbaar voor te zijn. Onze kinderen groeien op in een welvarend en veilig land. We mogen niet mopperen.”