Het politieke gesteggel leidde tot een heropening van het debat. Daarin besloot het CDA zijn steun terug te trekken van het VVD-amendement. Dat voorstel houdt in dat particuliere eigenaren die hun tweede huis verhuren een huurder eruit kunnen zetten als er een voornemen tot verkoop is. Volgens PvdA en ChristenUnie is het risico op misbruik groot.

Nijboer schat dat het om 140.000 tot 220.000 woningen gaat. Hij denkt dat veel verhuurders zo’n verkoopbeding zouden opnemen in het huurcontract, omdat een woning zonder huurder bij verkoop zeker 30 procent meer waard is. VVD-Kamerlid Peter de Groot bestreed dat al die verhuurders dat zouden doen en zei dat het om een relatief kleine groep gaat. Maar Nijboer wierp tegen dat deze huurders geen enkele bescherming hebben en ook nooit bij hun huisbaas durven te klagen over gebreken uit angst om eruit gezet te worden.

De nieuwe wet staat een particuliere verhuurder ook nog toe de huur te beëindigen als er eerstegraads familie in komt. Dat moet vooraf wel als bepaling in het huurcontract staan en wordt nog getoetst door de rechter. Een voorstel daartoe van het CDA is met deze waarborgen opgenomen in het initiatief. Een verdergaand en gewraakt wijzigingsvoorstel van het CDA om verhuurders altijd die mogelijkheid te geven, is ingetrokken door CDA-Kamerlid Inge van Dijk. Ze kwam nog met een ander voorstel om mensen die op proef gaan samenwonen, eenmalig een van de huizen tijdelijk te laten verhuren. Nijboer en Grinwis kunnen zich daarin vinden.

De twee wijzigingen zaten de initiatiefnemers zodanig dwars, dat ze dreigden niet verder te gaan met hun wetsvoorstel. Nijboer en Grinwis willen met hun initiatief de invoering van het flexibele huurcontract in 2016 terugdraaien, omdat het veel te vaak wordt toegepast en tot onzekerheid en stress leidt bij veel huurders omdat ze er na twee jaar zomaar uitgezet kunnen worden. Alleen VVD en Groep-Van Haga willen niet van de tijdelijke huurcontracten af.