Bij het ongeluk viel zeker een dode en tientallen mensen raakten gewond.

De koning praatte in een calamiteitencontainer korte tijd met de burgemeester van Voorschoten en hulpverleners over het ongeluk. Daarna liep hij langs het spoor om met eigen ogen het treinwrak te zien. Ook sprak hij met een buurtbewoner die kort na de treinbotsing te hulp schoot. Willem-Alexander bedankte hem voor het opvangen van slachtoffers en prees de hulpverlening. „Ik ben ongelooflijk blij om te zien hoe snel alle gewonden naar ziekenhuizen zijn gebracht. Ik denk dat we iedereen dankbaar mogen zijn dat ze midden in de nacht paraat stonden.”

Volgens Willem-Alexander had het ongeluk „veel erger kunnen aflopen” en schrikt hij van de ravage. „Je wordt er stil van.” Hij riep ook op om experts hun werk te laten doen en niet te speculeren over wie er schuldig is aan het treinongeluk.