Groot was de schrik toen ik in alle vroegte mijn mail bekeek en de jaarnota van onze energieleverancier opende. Hoewel ik het maandbedrag voor alle zekerheid zelf al had verhoogd naar 300 euro, zou ik meer dan 600 euro moeten bijbetalen. De voorschotnota zou daarnaast naar 340 euro gaan.

Met bonzend hart probeerde ik te wennen aan de gedachte dat ik in totaal een kleine 1000 euro zou moeten overmaken naar de energieleverancier. Ondertussen trachtte ik die wetenschap te rijmen met het feit dat we nooit eerder zo nadrukkelijk bezig waren geweest met het besparen op ons gasverbruik als de afgelopen maanden. Dat verbruik wás altijd al zeer bescheiden voor een vrijstaande woning van voor 1950, maar bleek nu bijna te zijn gehalveerd.

In eerste instantie meende ik dat de hoge jaarnota het onvermijdelijke gevolg was van de snel gestegen energieprijzen en het feit dat we een variabel tarief betaalden. Op sociale media had ik talloze berichten voorbij zien komen van mensen die duizenden euro’s moesten bijbetalen en soms uit angst zelfs de verwarming niet meer aan durfden te zetten. Onze situatie was er dus een uit velen.

Bij nadere inspectie bleek echter dat er een tikfout was gemaakt bij het invullen van het elektriciteitsverbruik, met als gevolg dat het opeens leek of we in een jaar tijd tweemaal zoveel stroom hadden verbruikt als in voorgaande jaren. Die fout lag niet bij mij, want ik had de juiste meterstanden doorgegeven en kon dat ook aantonen met de bevestiging die de energiemaatschappij me per mail had toegezonden.

Omdat wij de slimme meter hebben geweigerd, moet ik nog steeds jaarlijks zelf de meterstanden doorgeven. Gezien het feit dat dit via internet gaat, meende ik dat het proces zo geautomatiseerd is dat die getallen rechtstreeks door de computer zouden worden verwerkt. Nu leek het echter of er ergens in de keten ruimte was voor een kleine menselijke fout met grote gevolgen.

Het kostte wat moeite om via de chatrobot op de website naar het juiste contactformulier te worden verwezen. Daarbij diende ik ook een foto van de meterstanden bij te voegen als bewijs, terwijl in één oogopslag te zien is dat het verbruik onverklaarbaar hoog is en het eenvoudig moest zijn om in het mailverkeer de oorspronkelijk door mij doorgegeven meterstanden terug te vinden.

Enkele weken later ontving ik een correcte jaarnota –en een aardig bedrag terug– maar toch bleef ik me afvragen hoe het zou zijn verlopen als er een fout in de aanslag was geslopen die minder in het oog sprong. Dat laat zien dat het altijd de moeite loont om zelf een extra controle uit te voeren, hoe ontmoedigend ingewikkeld zo’n jaarnota ook is. De tarieven zijn nog steeds hoog, maar soms betaalt u alleen maar teveel door een domme tikfout of een foutieve berekening.

De auteur is publicist. Voor eerdere columns zie rd.nl/hormann. Reageren? hormann@refdag.nl.