Volgens het Instituut voor Forensische Geneeskunde in München en het Obersalzberg Instituut in het Oostenrijkse Berchtesgaden werd Aloisia V. (49) eind november 1940, vanuit een psychiatrische inrichting in Wenen, overgebracht naar Kasteel Hartheim, in de buurt van Linz. Dat was een inrichting waar geestelijk en lichamelijk gehandicapten werden ’geëlimineerd’. Daar stierf Aloisia op 6 december 1940 in de gaskamer, aldus de wetenschappers.

De Amerikaanse historicus Timothy Ryback en zijn Oostenrijkse collega Florian Beierl hebben, in samenwerking met de Duitse forensische arts Wolfgang Eisenmenger, sinds augustus 2004 inderzoek gedaan naar de zaak. Het onweerlegbare bewijs vonden zij de afgelopen week in de vorm van een patiëntenakte.

Aloisia V. had negen jaar van haar leven doorgebracht in de Weense inrichting Am Steinhof. Zij leed aan „schizofrenie, gekoppeld aan radeloosheid en depressiviteit, verwardheid, stemmingswisselingen en waanvoorstellingen”. Zij vertrouwde haar artsen toe dat zij bang was voor spoken. Volgens haar medisch dossier had Aloisia geregeld hevige woedeuitbarstingen.

Overigens waarschuwen de wetenschappers ervoor om uit het ziektebeeld van Aloisia, die twee jaar jonger was dan Hitler, directe conclusies te trekken over de geestelijke toestand van de dictator zelf. Maar, stelt Eisenmenger, Hitler was aan vaderskant met haar verwant. In dat deel van Hitlers stamboom komen meerdere geesteszieken voor.