Zaterdag neemt de Lunterse tijdens de jaarvergadering in Veenendaal afscheid als voorzitter van de reformatorische vereniging Herkenning. Deze organisatie wil er zijn voor christelijke weduwen en weduwnaars vanaf 50 jaar en organiseert daartoe tal van activiteiten. Achterstraat zit vanaf het begin in het bestuur.

Bent u al lang weduwe?

Achterstraat: „Ik werd weduwe in 1986, toen ik 41 jaar was. Mijn man Wim overleed twee jaar nadat er longkanker bij hem was geconstateerd. Ik bleef achter op een boerderij in het buitengebied van Lunteren met zes kinderen in de leeftijd van 1 tot 12 jaar. Ik deed de koeien weg, hield de varkens en wist me met de hulp van de Heere staande te houden. De omgeving vond me flink, maar de meesten hadden niet in de gaten dat onder de oppervlakte een groot verdriet bleef zitten.”

Bent u meteen lid van Herkenning geworden?

„Toen ik weduwe werd, bestond de vereniging nog niet. Vanuit de Nederlandse Patiënten Vereniging (NPV) kwam er een oproep voor een vorm van onderling contact voor weduwen en weduwnaars. Ik heb me opgegeven en kwam in een werkgroep terecht. Daaruit kwam de vereniging Samen Alleen voort.

Vanaf de oprichting in 1997 was ik bestuurslid. Bij het ontstaan van Herkenning in 2002 ben ik daarmee gestopt en ben ik bestuurslid geworden van de nieuwe vereniging, sinds 2014 als voorzitter.”

Waarom is de vereniging Herkenning opgericht?

„De verschillen tussen jongere en oudere weduwen en weduwnaars waren te groot. De jongeren hadden bijvoorbeeld behoefte aan lezingen over de opvoeding, terwijl ouderen op zoek waren naar onderwerpen als de invulling van hun leven na het pensioen. Herkenning is bedoeld voor de leeftijd vanaf 50 jaar. De leeftijdsgrens van Samen Alleen was eerst 55 jaar en is later verschoven naar 65 jaar.”

Heeft dat laatste gevolgen voor Herkenning?

„Het betekent dat mensen die lid van Samen Alleen zijn, doorgaans geen lid meer worden van Herkenning. Het ledental van onze landelijke vereniging loopt langzaam af; het is gedaald van 160 naar 140 leden.

Dat betreur ik. We hebben ouderen die overkomen veel te bieden. Op onze vereniging bestaat een goede band tussen de leden. Ik heb er zelf verschillende vriendschappen opgedaan. Een ervan is het contact met een man die ik regelmatig spreek. Het is jammer dat mensen dan al gauw denken aan een relatie. Op de vereniging komen wel relaties tot stand, en daar is ook niets op tegen, maar dat hoeft helemaal niet. Je kunt toch gewoon goed met elkaar omgaan als man en vrouw?

Met name de lezingen over het omgaan met rouw helpen mensen verder. Je merkt het aan de gesprekken in de pauze. Dan praten ze daar steevast over door. Ik vind de term rouwverwerking niet goed, want je verwerkt rouw niet. Het verdriet blijft er altijd.”

Waarom stopt u met het voorzitterschap?

„Mijn gezondheid gaat wat achteruit. Ik heb de laatste tijd een aantal buikoperaties ondergaan. Daarnaast wil ik genoeg aandacht blijven geven aan mijn gezin. Het kost me moeite om afscheid te nemen als voorzitter, maar ik blijf wel lid. Voor mij is Herkenning één grote vriendengroep.”