„En gij zult liefhebben de Heere uw God, uit geheel uw hart, en uit geheel u ziel en uit geheel uw verstand en uit geheel uw kracht. Dit is het eerste gebod.”

Wanneer, o Heere God almachtig, Die alleen alle eer en gehoorzaamheid waardig zijt, Uw zaken in strijd raakten met de mijne of met die van mijn vriend, dan heb ik steeds Uw zaken doen wijken en plaats ingeruimd voor de mijne. Ik heb Uw zaken niet verder noch langer voorgestaan en betracht dan wanneer ik dat zonder hinder, zonder uitstel of ongemak voor mijn eigen zaken heb kunnen doen. Zover, o Heere, ben ik er vandaan geweest, dat ik al Uw zaken boven alle andere met de meeste ernst, grootste trouw en ijver van ganser harte, van ganser ziele, van ganse gemoede en met alle krachten altijd zou gedaan hebben, terwijl ik dat toch schuldig was te doen. Ofschoon ik, Heere –dat kan ik me nu ook heel goed herinneren en ik schaam me er nu ook heel erg over–, het er zo slecht heb afgebracht tegenover U, heb ik er geen besef van gehad. Ik heb dat alles gerust en zorgeloos gedaan en heb me daarover in mijn hart niet bekommerd. Omdat U, grote God, ernstige en zware beschuldigingen tegen mij had kunnen inbrengen en mij ten volle ervan had kunnen overtuigen, dat ik tienduizend ponden aan U schuldig was, en de eeuwige dood duizendmaal opnieuw verdiend had, ben ik toch luchthartig geweest, alsof er niets van Uwentwege tegen mij ten laste gelegd had kunnen worden.

Willem Teellinck, predikant te Middelburg

(”Soliloquium”, 1628)