Als vijftienjarige viel Geluk-Lindhout hard op haar stuitje. Daardoor heeft ze nog altijd chronische pijn. Tegenwoordig draagt ze een TENS-apparaat dat de pijnprikkel blokkeert. Daardoor is de pijn nu dragelijk en kan ze, behalve lang zitten, alles doen wat ze wil. Wel moet ze dagelijks een uur rusten.

„Gerda zet zichzelf vaak aan de kant,” vertelt Geluk. „In de tijd dat onze dochter nog een baby was, reed ze van Hillegom naar Hoofddorp om mijn vader op te halen. Zij bracht hem naar het ziekenhuis in Haarlem. Daar onderging hij onderzoeken en behandelingen omdat hij kanker had. Dit heeft ze vier jaar maandelijks en uiteindelijk wekelijks gedaan. Tot mijn vader overleed.”

Geluk-Lindhout belde de laatste elf jaar van het leven van haar schoonmoeder haar elke zaterdagavond om te bemoedigen in tijden dat ze het psychisch moeilijk had. „Dit waren geen korte gesprekjes,” zegt Geluk.

Tegenwoordig kookt Geluk-Lindhout wekelijks twee maaltijden voor een gezin met zorgen. Ook stelt ze haar huis open voor een aantal vrouwen die bij haar hun verhaal kunnen delen.

Geluk: „Mijn vrouw is zeer zorgzaam en staat liefdevol klaar voor iedereen. En zeker ook voor mij.”