„O, Heere! Uw goedertierenheid is tot in de hemelen; Uw waarheid tot de bovenste wolken toe.”

Aangezien wij het ware genoegen, noch in ons, noch buiten ons, ja nergens in de wereld kunnen vinden, blijft voor ons niets anders over dan dat je jezelf uittilt boven jezelf, boven alles wat wereld genoemd wordt. Er blijft niets anders over dan dat je het gaat zoeken in Hem, in Wiens rechterhand de volheid der vreugde is en een lieflijk wezen altoos en eeuwig. In die grote God, Die alle dingen uit het niet geschapen heeft en nog onderhoudt, Die meer is dan allen, Die het alleen is, Die hoog en op oneindige wijze verheven is boven alles wat wereld genoemd wordt, boven alle schepselen, boven het engelenkoor, boven alle lof en dank, boven alles wat wij kunnen begrijpen of bedenken. Hij Die toch een volle zee is, een springende Fontein van alles wat schoon, van alles wat voornaam, van alles wat lieflijk, van alles wat aangenaam, van alles wat wenselijk, van alles wat begeerlijk is. Hij toch is de levende Springader van alle ware vreugde, vergenoeging en troost. Hij heeft troost die alle moeilijkheden te boven gaat, die alle bitterheid, alle pijnen en kwellingen verzacht, Wiens gunst daarom beter is dan het leven, Wiens toorn verschrikkelijker is dan de dood. Als we Hem maar hebben, hoeven we niet te vragen naar hemel of aarde. Als we Hem missen, kunnen hemel noch aarde, noch al wat erin is ons waar genoegen schenken.

Willem Teellinck, 
predikant te Middelburg

(”Soliloquium”, 1628)