Wandeling: Een onbekende kant van Rotterdam
Spiegelende kantoortorens, imponerende bruggen en veel drukte. Dat is mijn beeld van Rotterdam. Maar deze stad blijkt ook een ander gezicht te hebben.
Een stadswandeling staat vaak garant voor contrasten. Het ene moment loop je in een drukke straat, het volgende in een verstild plantsoen. Wijken met prachtig gerestaureerde huizen en volksere buurten liggen soms verbazingwekkend dicht bij elkaar. Misschien valt je dat vooral als wandelaar op, omdat je te voet gemakkelijk doorsteekjes maakt.
De wandeling begint bij de centrumzijde van Rotterdam Centraal, dat zelf met zijn hoge glazen plafond een voorbeeld is van waar ik bij Rotterdamse architectuur aan moet denken. Het eerste stukje van de route, over het Weena, verkeer je nog in wereldstadsferen, maar dat verandert zodra je de Essenburgsingel inslaat. Geen langsrazende auto’s meer, maar hoge herenhuizen met art-decotegeltjes in het portaal en aan de andere kant van de weg eenden die voorjaarsachtig in het water spetteren.
Misschien is de Heemraadsingel, waar de route vervolgens langs voert, wel de grootste verrassing van deze wandeling. Het is eigenlijk een soort langgerekt park, met schilderachtige bruggetjes over het water en knoestige bomen langs het pad. Ook hier imponerende huizen van minstens een eeuw oud, vaak prachtig gerestaureerd. Het wandelt relaxt langs de singel: het is er verbazend rustig, de onverharde paden zijn breed, het licht valt mooi tussen de kale takken van de platanen door.
Na de beide singels volgt de route even de Coolhaven, waarna je opeens midden in Delfshaven staat – een wereldje op zich, met de Pelgrimvaderskerk en fraaie tjalken dobberend op het water. De Lloydkade brengt de koloniale tijd in herinnering: vanaf hier vertrokken schepen met passagiers, post en lading naar wat toen Nederlands-Indië heette. De loodsen en pakhuizen in dit gebied hebben de laatste decennia veelal een nieuwe bestemming gekregen: woonhuizen of kantoorruimte. Het silhouet van de Euromast is overbekend, maar het uit de negentiende eeuw daterende Park aan de voet ervan kende ik niet.
De route schrijft voor dat je vanaf de Veerhaven de watertaxi naar de overkant van de Nieuwe Maas moet nemen. Wie een oversteek met zo’n over de golven van de Nieuwe Maas hotsend bootje niet ziet zitten, kan ook te voet de Erasmusbrug oversteken.
Het is een wandeling met veel variatie, voor een groot deel op afstand van het overige verkeer. Het drukste –en minst leuke– traject voert van de Erasmusbrug naar de Willemsbrug. De met rode stickers gemarkeerde route brengt de wandelaar terug naar het centraal station. Na 12 kilometer de trein bij station Blaak nemen kan ook.
