Wissel af

Je noemt dat je er moeite mee hebt om alleen te zijn in de avonden. En omdat je dit lastig vindt, ben je geneigd om elk vrij uur in te vullen.

Om een ander gevoel te krijgen bij alleen thuis zijn, zou je eigenlijk moeten beginnen met jezelf af te vragen wát je zo lastig vindt aan alleen zijn. Misschien mis je je ouders, bij wie je tot voor kort woonde? Of had je je een andere voorstelling gemaakt van uit huis gaan en gehoopt om getrouwd het ouderlijk huis te verlaten? Dan kan er teleurstelling zijn.

Een verhuizing, op jezelf gaan wonen, zou je kunnen beschouwen als een belangrijke stap in je leven. Het is een grote verandering die ook echt impact kan hebben. De periode van in het ouderlijk huis wonen sluit je definitief af. Als je het zo bekijkt is het helemaal niet zo vreemd dat je je een beetje ontheemd voelt. Wennen aan een nieuwe situatie kost gewoon tijd. Soms helpt het al om je dat te realiseren.

Veel mensen zijn van nature geneigd om pijnlijke, verdrietige of eenzame gevoelens te verzachten door afleiding te zoeken. Dat is op zich een prima strategie om met moeilijke gevoelens om te gaan. Alleen, als het de enige strategie is die je hebt, is ze mogelijk wat te eenzijdig. Je kunt proberen om op sommige momenten je ongemakkelijke gevoelens eens toe te laten. Bijvoorbeeld door te gaan zitten en na te denken over je gevoelens: hoe voelt het precies in mijn lijf, wat vind ik zo lastig aan alleen zijn, welke emotie voel ik vooral, heb ik dat gevoel wel eens eerder in mijn leven gehad en wanneer dan? Schrijven over je gevoelens is vaak ook een goede manier om ze ruimte te geven. Sommige mensen vinden het fijn om als ze bewust over hun gevoelens na gaan denken of schrijven, structuur aan te brengen door een timer te zetten. Je kunt met tien minuten beginnen, en als de timer gaat, rond je af en vul je de rest van de avond in op de manier zoals je altijd doet. Ook met anderen praten over je gevoelens en over wat je lastig vindt aan alleen wonen kan helpend zijn. Juist het afwisselen van momenten van aandacht geven aan gevoelens en momenten van afleiding zoeken werkt vaak goed.

Je zou op moeilijke avonden ook eens kunnen mediteren over Psalm 4. Dat is een avondlied van een dichter die zich, net als jij, wat ontheemd lijkt te voelen. In de worsteling met zijn gevoelens spreekt hij zichzelf ten slotte toe: „Ik zal in vrede tezamen nederliggen en slapen; want Gij, o Heere, alleen zult mij doen zeker wonen” (Ps. 4:9). Het zou zomaar kunnen dat als jij deze woorden overdenkt, je je net zo getroost weet als de dichter van deze psalm.

Femke Hagoort, gz-psycholoog