Smith stuurde brieven met gevoelige informatie door aan de Russische ambassade in Berlijn. Volgens de rechter had hij ook regelmatig contact met iemand van die ambassade. Hij werd door Moskou betaald voor die diensten.

Smith erkent zijn schuld en zegt „beschaamd” te zijn. Hij ging naar eigen zeggen tot de wandaden over door een combinatie van een dispuut met collega’s en een depressie. In één geval maakte hij voor de Russen opnames van documenten „na het drinken van zeven pinten”.

De rechter hield bij het vonnis weinig rekening met de spijt van Smith, dat hij „niet meer dan zelfmedelijden” noemde.