Missionaire wedloop in Praag
Er is één ding waaraan zowel christenen als niet-gelovigen een enorme hekel hebben. En dat is evangelisatie.
Op straat aangesproken worden is op z’n zachtst gezegd irritant. Maar zelf iemand vragen: „Ken jij Jezus al?” is ook niet makkelijk. In onze kerk in Praag openden we daarover onlangs het gesprek, juist met positieve ervaringen.
Anička vertelt dat gesprekken over het geloof haar eigenlijk overal overkomen. „Bijvoorbeeld in de skilift. Ik vind de stilte zó onaangenaam en dan ga ik gewoon kletsen. Voor ik het weet, leg ik dan aan mensen de betekenis van het kruis uit.” Ze houdt haar kettinkje omhoog.
Zdeněk komt uit een charismatische gemeente. „Bij ons werd altijd gezegd: „Je bent christen, dus je moet evangeliseren.” Maar daar voel ik zo’n weerstand tegen. Dit jaar doe ik mijn afstudeerproject over onder meer Job. En toen zat ik ineens met mijn hoogleraar dit Bijbelboek en vragen over het lijden te bespreken. En ik realiseerde mij: dit is óók evangelisatie.”
Straatevangelisatie
Mensen die ons vanuit Nederland opzoeken, vragen weleens: „Doen jullie ook aan straatevangelisatie?” En als ik dan nee zeg, voel ik me daar een beetje schuldig over. Is dat terecht? De laatste jaren heb ik geleerd dat het wel belangrijk is om mensen op te zoeken.
Zoals in mijn zaterdagse hardloopclub. Nadat we een steile helling waren opgerend, kwam ik hijgend naast Ólafur lopen. Een IJslander die voor het eerst meedeed. Ik vroeg hem naar zijn leven en hij vertelde dat hij jazzpianist is en hiphop produceert. „En ik was ook organist in een gospelkerk.”
Dat is mijn kans, dacht ik, en vroeg: „En heb je ook iets met kerk of gospel, het Evangelie?” „Nee, er heerste in die kerk een ”don’t ask, don’t tell”-cultuur. Niemand vroeg er ooit naar. Ze waren vast allang blij dat ik het orgel bespeelde. Maar ik heb gewoon te veel preken gehoord die nergens op sloegen.” Hij vloekt er flink bij.
Bizar
„Oei”, ik aarzel even, maar besluit me toch bloot te geven. „Eigenlijk moet ik morgen preken.”
In ieder geval houdt het vloeken op, maar Ólafur houdt voet bij stuk. „Vroeger was ik een fanatieke atheïst. Tegenwoordig denk ik dat Jezus wel echt heeft bestaan – wie zou er anders zulke bizarre verhalen over Hem verzinnen? Maar ik moet niets hebben van genade en zo.”
Ons hardlooprondje zit er bijna op. Ik twijfel: wat kan ik hem nog meegeven? Zal ik hem ooit weerzien? „Weet je, dat Jezus echt bestaat, dat is kennis in je hoofd. Maar geloof is een relatie, een zaak van je hart. Ik hoop dat je dat mag ervaren. En als je er vragen over hebt, kom dan gewoon weer hardlopen.”
Leendert Wolters (1980) is getrouwd met Nelleke. Uitgezonden door de GZB, wonen zij met hun kinderen sinds 2013 in Praag. Leendert is werkzaam bij de Tsjechische Evangelische Alliantie en kerkplanter bij Network Praha.
