„En de wereld gaat voorbij en haar begeerlijkheid; maar die de wil van God doet, blijft in der eeuwigheid.”
Hier wordt stipte gehoorzaamheid aan God geëist. De wereld tracht dat te beletten en de mens tot de begeerlijkheid der ogen te brengen: dat is tot gierigheid, begeerlijkheid van het vlees, dat is tot wellusten en grootsheid des levens. „De wereld gaat voorbij en haar begeerlijkheid. Maar die de wil van God doet, blijft in der eeuwigheid” (1 Johannes 2:17). Deze dingen samen zijn allemaal door God verboden.

Paulus wil nu dit, dat een christen zal tegenstaan en overwinnen en zichzelf zal blijven opofferen ten dienste van en in gehoorzaamheid aan God. „Ik bid u dan, broeders, door de ontfermingen Gods, dat gij uw lichamen stelt tot een levende, heilige en Gode welbehaaglijke offerande, welke is uw redelijke godsdienst. En wordt deze wereld niet gelijkvormig, maar wordt veranderd door de vernieuwing van uw gemoed, opdat gij moogt beproeven, welke de goede en welbehaaglijke, volmaakte wil van God is” (Romeinen 12:1-2). Over deze en dergelijke plichten van het ware christendom nu doet de wereld de christen veel moeite aan. De wereld strijdt en gebruikt veel macht en geweld om de ziel van een christen te overwinnen en van God tot het schepsel en de wereldse gezindheid over te halen. Dat gebeurt bijvoorbeeld door de macht der gewoonte, die terecht een machtige tiran genoemd wordt. Want hij moet al een moedig mens zijn, die het tegen voorbeelden en gewoonten kan uithouden.

J. van Lodenstein,
predikant te Utrecht

(”Verzameling van Keurstoffen”, 1748)