„En indien ook iemand strijdt, die wordt niet gekroond, zo hij niet wettelijk heeft gestreden.”

Het gebruik van de kennis van het eeuwige leven is belangrijk met het oog op de lijdzaamheid en standvastigheid van het geloof. Want daartoe wordt die volkomen zaligheid voorgesteld, opdat de gelovigen, wanneer zij ervaren dat de voorsmaak van de zaligheid –die zij proeven uit de eerstelingen des Geestes die zij ontvangen– veel verschilt van de volle genieting daarvan, door menigerlei worstelingen met onderscheiden verdrukkingen, die God als werktuigen gebruikt om de zonden te doden. Hij gebruikt die ook om hen Christus, het Hoofd, gelijkvormig te maken, zodat ze de moed niet zouden verliezen, doch de ogen des verstands tot die volkomen zaligheid zouden wenden en de dag der openbaring met een gerust gemoed verwachten. Want Christus zegt: „Gij zult van allen gehaat worden, om Mijns Naams wil” (Lukas 21:17-19). En 2 Timotheüs 2:5: „En indien ook iemand strijdt, die wordt niet gekroond, zo hij niet wettelijk heeft gestreden.”

Dit gebruik nu moet voornamelijk de dienaren des Woords met een onoverwinnelijke volharding en ijver wapenen tegen de ondankbaarheid van de wereld, die zij tegen haar wil weldoen, tegen de zware armoede, de ballingschappen en tenslotte tegen verscheiden gevaren. Opdat zij, wanneer hun grootmoedigheid door de last van die wederwaardigheden soms terneer werd gedrukt, bedenken mogen dat het uitnemend gewicht van de eeuwige heerlijkheid, hun bereid vóór de grondlegging der wereld, in de andere weegschaal moet gelegd worden (zie 2 Korinthe 4:16-17).

Caspar Olevianus, hoogleraar te Heidelberg

(”Verklaring der Apostolische Geloofsbelijdenis”, 1868)