„Sloop Maranatha wordt een ramp voor de Rijssense duivensport”

„Voor de navigatie maakt een postduif gebruik van grote elementen in het landschap, en als een groot gebouw er in het nieuwe seizoen ineens niet meer staat, weet je wel wat er gebeurt”, zegt Seppenwoolde, die in het dagelijks leven softwareondernemer is. „Een razendsnelle wereld waar de ontwikkelingen in moordend tempo gaan, maar voordat ik ga werken begin ik ’s morgens met het verzorgen van mijn dieren. Dat is voor mij een geweldig rustpunt om de dag mee te beginnen. Het geeft me de energie om er volop tegenaan te kunnen gaan.”

Erik Seppenwoolde groeide op tussen de postduiven van zijn vader Hendrikus (76), oud-redacteur bij een grote uitgeverij en oud-journalist. Seppenwoolde senior is nog volop actief in de tak van sport die in een christelijke stad als Rijssen zijn duizenden versloeg.

Volgens Erik Seppenwoolde zijn er meer christelijke plaatsen met een groot contingent zaterdagvliegers. „Het komt ook voor in Staphorst, Urk, Genemuiden en Vriezenveen. Natuurlijk heeft dat te maken met het keurige imago van de sport. Onder de postduivenliefhebbers zijn ook ambtsdragers. Je speelt het spel weliswaar in competitieverband maar toch ook weer individueel, want het zijn jouw duiven die het moeten doen. Natuurlijk heb je overal uitwassen, maar over het algemeen is er in postduivenwereld geen sprake van spelverruwing en sportverdwazing. Het beeld van bijvoorbeeld de voetbalwereld met gemolesteerde grensrechters en dergelijke is natuurlijk compleet anders.”

Het kost Seppenwoolde geen moeite om zijn fascinatie voor de postduif en de sport te onder woorden te brengen. „Mijn vader gaf me de eerste dieren toen ik een jaar of zeven was. En bekijk zo’n vogel eens goed: een prachtig dier, een schoon dier. Een vitale duif is een lust voor het oog. Het geluid dat ze maken is aangenaam om te horen. Een duif heeft over het algemeen een plezierig karakter. Ook een eigen karakter. Sommige duiven zijn heel erg aanhankelijk, herkennen je ook, andere zijn weer afstandelijker. Dat maakt de omgang met deze vogels erg boeiend. En denk ook aan die hele wonderlijke eigenschap van zo’n dier om over honderden kilometers afstand de weg naar huis terug te kunnen vinden.”

Volgens Seppenwoolde is het navigatievermogen van de postduif nog steeds een mysterie. „Er zijn maar weinig mensen die daar met kennis van zaken over kunnen praten. Onlangs las ik een boek van de Israëlische schrijver Meir Shalev, ”Een duif en een jongen”. Die man heeft het wezen van de postduif prima begrepen. Prachtig! We weten nog steeds niet alles, maar wel dat een postduif beschikt over een grof oriëntatievermogen waarbij het magnetisch veld om aarde en de stand van de zon een rol spelen.”

Seppenwoolde voegt eraan toe dat een postduif ookbeschikt over een fijn oriëntatievermogen dat zich richt op wegen, landschapspatronen en markante obstakels. „Een collega-postduivenhouder heeft een duif die bij terugkeer van de vlucht áltijd langs dezelfde kant van de Noorderkerktoren komt aanvliegen. Altijd! Zo’n groot bouwwerk is een oriëntatiepunt. Haal je dat weg, dan móét dat wel gevolgen hebben. De woontoren van bejaardencentrum Maranatha is onlangs afgebroken. Ik weet wel bijna zeker dat dit de duiven in verwarring brengt. Ik denk ook dat we komend seizoen helemaal kansloos zijn in de competitie.”

Rijssen heeft drie postduivenverenigingen: bij De Zwaluw zitten de zondagsvliegers en De Reisduif en Het Luchtvermaak zijn de zaterdagvliegers. Het Luchtvermaak is de grootste vereniging met zeventig seniorleden, tien jeugdleden en een riant clubgebouw aan de Marijkestraat. Maar ook in de postduivenwereld moeten alle zeilen worden bijgezet om het ledenbestand op peil te houden.

Seppenwoolde vertelt dat „we zo’n twintig jaar geleden in Rijssen nog zeker 160 duiventillen hadden. Dat zijn er nu nog zo’n tachtig. Ja, het bestand vergrijst snel. Je kunt de sport weliswaar tot op hoge leeftijd beoefenen, maar je kunt niet zonder jonge aanwas. Het is ook een hobby die veel tijd kost, maar we zouden het aantrekkelijker kunnen maken door met combinaties te werken. Vader en zoon, zoals mijn vader en ik, maar ook vrienden zouden met elkaar een hok duiven kunnen onderhouden en meedoen aan de vlucht. Dan kun je elkaar afwisselen.”

„Sloop Maranatha wordt een ramp voor de Rijssense duivensport”

Binnenland

RD.nl in uw mailbox?