„Jacht naar meisjes op Texel duurde elk jaar maar zes weken”

Zomer 1975. De Maartenskerk in Oosterend stroomt langzaam vol. Vakantiegangers en eilandbewoners vullen het kleine kerkje. Fransje van der Wal (destijds 19) en zus Coby uit Leerdam nemen achterin plaats. Texelaar Adrie van Es (21) en een vriend kruipen in de bank achter hen.

Adrie tikt tijdens de dienst Fransje op de rug. „Wat kun jij mooi zingen”, zegt hij. „Misschien was dat ook wel zo, maar ik dacht: Nu grijp ik m’n kans”, zegt Van Es, beheerder van het Kerkelijk Bureau van de Gereformeerde Gemeenten in Woerden. „Ik heb die keer waarschijnlijk weinig van de preek gehoord. Ik had vooral oog voor haar.”

Elk jaar kijkt de jonge Adrie op Texel uit naar de zomervakantie. „Hét jachtseizoen op meiden”, zegt hij lachend. „De rest van het jaar was het eiland uitgestorven.” De Verrassing vormt in de jaren zeventig een ontmoetingsplek voor refo’s, nadat „opa Stark” in 1953 een boerderij heeft omgebouwd tot vakantieverblijf. „Iedereen die een beetje gereformeerd was, ging naar De Verrassing”, zegt Fransje. „Een gebrek aan je opvoeding als je daar niet was geweest.”

Fransje viert vakantie op Texel.„Mijn vader had geen rijbewijs, dus we gingen met z’n allen met de trein. Een wereldreis.” ’s Avonds treffen Adrie en Fransje elkaar weer op de boerderij. „Psalmen zingen en luisteren naar een inleiding. Supergezellig.”

Tijdens een avondwandeling zet Adrie z’n jacht voort. „Ik zei: Zal ik jullie eens wat van het eiland laten zien?” Zo gezegd, zo gedaan. Adrie doet met Fransje en Coby een rondje Texel. „’t Was een leuk meisje. Met twee prachtige staarten. Zo’n Pippi Langkous.”

Fransje laat zich ook niet onbetuigd. „Ik zei: Komen jullie dan een keertje naar Leerdam?” Zo reizen Adrie en z’n vriend na de zomer af naar de Betuwe. Fransje en Coby naaien speciaal een nieuw jurkje in elkaar, moeders doet haar uiterste best voor de maaltijd. Adrie kan echter geen hap door z’n keel krijgen. „Ik was zenuwachtig. Het moest gebeuren. Als het niet lukte, was het over.”

Fransje heeft één probleem. „Ik wist niet of hij voor mij kwam of voor mijn zus.” Adrie weet het wel. „Ik vond Fransje het leukst.” Een vakantiescharreltje groeit uit tot vriendschap. „Ik heb haar nooit officieel gevraagd”, bekent Adrie. „Ik was daar te groen voor.”

Adrie en Fransje schrijven en bellen elkaar één keer per week. „Anders werd het te duur.” Al snel zien ze elkaar elk weekend. „Ik leefde van vrijdag naar vrijdag.” De reis kost een vermogen. Vrijdag heen, maandag terug. „Ik moest de boot van halfzeven halen om op tijd op m’n werk te zijn.”

Op 2 januari 1976 verlooft het stel zich. Een zware storm teistert Texel. Adrie, actief bij de brandweer, moet bewoners evacueren. „Ik ben daarom niet op mijn eigen verlovingsfeestje geweest.” Fransje reageert nuchter. „Niet leuk, maar het is niet anders.”

Het stel zet er vaart achter. In december volgt de trouwerij. Op Texel. Vanuit De Verrassing. „We wisten dat het goed zat.” De hele familie Van der Wal wordt ingescheept naar het eiland. De verhuizing naar Texel is voor Fransje een cultuurschok. „Je zit daar écht op een eiland. Stil en saai.” Telefoon hebben ze in die tijd niet. „Toen onze oudste is geboren, heb ik bij de buren mijn ouders gebeld.”

Nog altijd brengt het echtpaar, later verhuisd naar Woerden, zijn vakantie op Texel door. Al veertig jaar. „Nee, helemaal niet saai. Voor mij is het thuiskomen als ik van de boot afkom”, zegt Adrie. „Texel heeft alles. Bossen, duinen, strand.” De kinderen zijn jarenlang nog mee gegaan. „Een mooie tijd.” Eén keer zijn ze bijna weggestuurd. Om luidruchtigheid van de jongens of zo.

Adrie en Fransje zijn dankbaar voor hun huwelijk. „God heeft ons samen gebracht, zo ervaren wij het. We hebben er nooit spijt van gehad. Ach, je hebt natuurlijk weleens meningsverschillen. Maar dat is gezond.”

Het echtpaar is gezegend met 11 kinderen en 25 kleinkinderen. Verdriet is hun niet bespaard gebleven. Een dochter is levenloos geboren. „Een moeilijke periode. Je kunt niet één kind missen.” Voor hen overheerst echter het Eben-Haëzer, tot hiertoe heeft de Heere ons geholpen.

De Verrassing is volgens hen geen verkapt huwelijksbureau. Toch hebben drie van hun kinderen daar hun vriendin opgedoken. „Ook daar zijn we dankbaar voor.”

zomerserie Ver-liefd

Deel 5 in een serie over vakantieliefdes die duurzaam bleken te zijn: Adrie en Fransje van Es uit Woerden, inclusief drie van hun elf kinderen.

Adrie (63) en Fransje (60) van Es uit Woerden

... ontmoetten elkaar tijdens de zomer van 1975 op De Verrassing op Texel

... waren niet allebei aanwezig op hun verlovingsfeestje in januari 1976

... kregen elf kinderen, waarvan er drie ook hun vriendin vonden op Texel

„Jacht naar meisjes op Texel duurde elk jaar maar zes weken”

Binnenland

RD.nl in uw mailbox?