Abortus: waaraan verdient het kind de dood?

Lang hebben abortusactivisten geclaimd dat abortus veiliger is dan de geboorte van een kind. Met gemanipuleerde cijfers onderbouwden ze hun mythe. Dat hebben we meer gehoord. Zo werkt ook de misleidende tegenstem ten aanzien van wat er werkelijk gebeurt in Israël. Op dezelfde laakbare manier zet de Vereniging tegen de Kwakzalverij integere artsen weg omdat zij zich hebben gespecialiseerd in complementaire geneeskunde.

Mythevorming

Mythevorming blijkt dus een breed maatschappelijk probleem te zijn. Met een duur woord noemen we dit ”factual beliefs”: een vermenging van feiten en ficties. Maar niets is minder waar dan hun mythe.

Abortus is voor de zwangere niet een beetje, maar veel –om precies te zijn drie keer– gevaarlijker dan de natuurlijke geboorte. Bij een eerste zwangerschap is het risico op dodelijke afloop zelfs zes keer groter. En het kind legt het altijd af.

Dit blijkt uit een 25 jaar omspannend onderzoek naar de relatie tussen zwangerschap, abortus en natuurlijke geboorte. De onderzochte groep betrof ruim 1 miljoen Deense vrouwen, van wie de helft voor het eerst zwanger was. Het onderzoek is gedaan onder leiding van dr. Priscilla K. Coleman, hoogleraar menselijke ontwikkeling en gezinsstudies in Ohio. Deze studie is van groot belang, zoals ook Bradley Mattes (directeur van het Life Issues Institute in Ohio) aangeeft.

De onderzoekers hebben geput uit bronnen van de Deense regering. In de analyses gaat het om zowel vroege als late abortussen in vergelijking met de natuurlijke geboorte.

Psychische stoornissen

Ook dit artikel zal door de abortuslobby worden verwezen naar het rijk van de fabelen. Evenals de door Coleman gepubliceerde meta-analyse van 22 artikelen in The British Journal of Psychiatry (september 2011). Die analyse legde een relatie tussen abortus en psychische stoornissen.

Dergelijke kritiek overkwam ook het Prof. dr. G. A. Lindeboom Instituut voor medische ethiek. Samen met de Rutgers Nisso Groep deed het Lindeboom Instituut hiernaar onderzoek. Als vrouwen de informatie over mogelijke psychische gevolgen vooraf hadden gehad, zouden velen tot een andere beslissing zijn gekomen, zo luidde de conclusie.

De Nijmeegse gynaecologe dr. G. Kleiverda had felle kritiek op dit onderzoek, alsof het was gebaseerd op een „zoekt en gij zult vinden.” Haar kritiek is door prof. dr. H. Jochemsen adequaat weerlegd.

Er zijn ook aanwijzingen dat je een hogere kans op borstkanker hebt als je een abortus hebt ondergaan. Het kan dus zijn dat je door een abortus het ene ‘probleem’ inwisselt voor het andere. Abortus wordt vaak gezien als een vrije keuze van de vrouw. Maar hoe vrij ben je als je de eventuele gevolgen niet echt kunt overzien?

Haarlemmerolie

Haarlemmerolie is al een oud middel. Het bestaat al sinds de zeventiende eeuw (1696) en is nog verkrijgbaar in capsules, zo meldt de vrije encyclopedie Wikipedia. De samensteller van haarlemmerolie was de schoolmeester Claes Tilly. Tilly was een gelovig man. Als bovenste regel van zijn gebruiksaanwijzing vermeldde hij een tekst. Die betekent zoiets als: „Dit medicijn is werkzaam dankzij de gratie van de Allerhoogste.”

Over de oorspronkelijke samenstelling zijn we niet zeker. In ieder geval bestond de olie uit terpentijnolie, kruiden en zwavel. Zeevaarders en zendelingen namen hem mee op hun reizen.

Zo werd haarlemmerolie, en daarmee de stad Haarlem, over de hele wereld bekend. Het was een medicamentum gratia probatum, een proefondervindelijk bijzonder goed gebleken medicament dat volgens Tilly was te danken aan Gods genade. Zodanig probaat was het zelfs, dat het eeuwenlang werd aangeprezen als zou het tegen alle kwalen helpen, of het nu gaat om diarree of juist om verstopping. In overdrachtelijke zin zeggen we: „Dat werkt als haarlemmerolie.”

Analogie

Hier ligt de analogie met de abortuspraktijk. Want abortus moet volgens de pro-choicebeweging onder alle omstandigheden mogelijk zijn.

Maar er is nog een analogie. In de Winkler Prins Encyclopedie wordt haarlemmerolie gerekend onder wat heet de kwakzalverij: het werkt niet en kan zelfs schadelijk zijn voor de gezondheid. Dat geldt ook voor abortus: het is schadelijk, niet alleen voor de moeder, het is zelfs altijd dodelijk voor het kind.

En dan te bedenken dat niet de moeder baas in eigen buik is. Nee, het is juist het nieuwe mensenkind dat al vanaf de eerste uren na de conceptie de regie van de hele zwangerschap heeft. Natuurlijk in samenspel, maar toch… „Dank u wel, mama...”, zouden wij als weldenkende volwassenen in zo’n situatie cynisch zeggen. Waaraan verdient het kind de dood?

Wie nog niet is overtuigd, zou nog het boek ”Ongepland” van Abby Johnson ter hand kunnen nemen. Abby Johnson was directeur van een abortuskliniek van de pro-choiceorganisatie Planned Parenthood in Texas (VS). Zij zegde in oktober 2009 haar baan op. In Amerika werd dit simpele feit landelijk nieuws, omdat zij meteen daarna haar toevlucht nam tot de prolifebeweging Coalition for Life. In het boek vertelt Abby het volledige en indrukwekkende verhaal van haar verandering. „Dat wat ik mensen jarenlang heb verteld, wat ik heb geloofd, uitgedragen en verdedigd, is een leugen. Wat als ik de waarheid had geweten? En wat als ik die waarheid aan al deze vrouwen had verteld?”

”Ongepland” is een adembenemend relaas over een confrontatie tussen leven en dood, de motieven in beide kampen en de kracht van het gebed. Intussen blijft Planned Parenthood en blijven abortusactivisten jonge vrouwen verleiden met het valse voorwendsel dat zij met hun diensten de gezondheid van vrouwen dienen.

www.digibron.nl, zoeken op abortus en Abby Johnson.

Abortus: waaraan verdient het kind de dood?

Binnenland

RD.nl in uw mailbox?