Bidden en geven: voor christenen gaan die twee hand in hand als zich ergens op de wereld een ramp voltrekt. Maar heeft het op dit moment zin om geld te geven voor noodhulp in Marokko en Libië, landen die voor veel hulpverleners moeilijk toegankelijk zijn?

Kort na zijn zestigste verjaardag kreeg koning Mohammed van Marokko te maken met een ramp in zijn land. Het dodental van de recente aardbeving is inmiddels opgelopen tot rond de 3000.

Hij raakte een deel van zijn linkerarm en het zicht in één oog kwijt. Rachid Laaziri (31) zat urenlang onder het puin van zijn huis vast voor reddingswerkers hem bevrijdden na de verwoestende aardbeving die Marokko vrijdagavond trof.

Improviseren, lange dagen maken en verhalen schrijven. Impressie van een midweek rampgebied Marokko en de dilemma’s die dat soms oplevert.

„Ik heb mensen gesproken die vertelden dat ze voor de beving al weinig hadden, en nu helemaal niets meer. Wat ik bijzonder vind, is dat ze je ondanks alle ellende toch een kop thee willen aanbieden. Op de puinhopen van hun huis.”

Hoewel de Marokkaanse overheid de hulpverlening in het aardbevingsgebied vooral in eigen hand wil houden, nemen talloze burgers zelf het initiatief om een steentje bij te dragen. „Ik laat me niet tegenhouden.”

In elkaar gestorte huizen. Chaos en ontreddering. Maar vooral verdriet over verloren geliefden in de bergdorpen van Marokko. „Mijn leven is verwoest.”

Kerken in Marokko willen maar al te graag hulp verlenen aan de slachtoffers van de aardbeving. Maar de overheid heeft strikte orders gegeven dat ze niet op eigen houtje op pad mogen gaan. „We zijn verenigd in gebed en mikken nu vooral op de wederopbouw.”

Buitenlandredacteur Richard Donk reisde af naar het aardbevingsgebied in Marokko. Hij schreef vanuit Marrakesh een eerste persoonlijk verslag.

Splinternieuwe luchtbedden en lakens, stapels luiers, dozen vol dekens, verbandtrommels en pakjes pleisters. Langzaam vult de stoep op een industrieterrein in Utrecht zich met hulpgoederen voor het aardbevingsgebied in Marokko.