De Wereldraad van Kerken strijdt al 75 jaar voor kerkelijke eenheid. Toch komt de jubilerende organisatie, die 580 miljoen christenen zegt te vertegenwoordigen, maar met kleine stapjes vooruit. Zes vragen en antwoorden.

De elfde assemblee van de Wereldraad van Kerken zit erop. Er is dagenlang samen gesproken, gebeden en gevierd, maar de slotverklaringen over Oekraïne en Israël laten zien dat er nog een lange weg naar eenheid is te gaan.

Op de bijeenkomst van de Wereldraad van Kerken in Karlsruhe heeft aartsbisschop Jevstratij verklaard dat de Oekraïens-Orthodoxe Kerk lid wil worden van de Wereldraad.

Wat heeft de Wereldraad van Kerken na een decennialange zoektocht naar eenheid opgeleverd? De trend is niet langer om eerst theologisch tot overeenstemming te willen komen, maar met elkaar op weg te gaan en elkaar zo beter –en ook geestelijker– te leren kennen.

De oorlog in Oekraïne stempelde woensdag de eerste vergaderdag van de assemblee van de Wereldraad van Kerken in het Duitse Karlsruhe.

Toen Heike Springhart, bisschop van de Landeskirche in Baden, zaterdag uitkeek over de straten van Karlsruhe, aan de vooravond van de 11e assemblee van de Wereldraad van Kerken (WCC), deelde ze een gevoel van opwinding. „De wereld komt naar Karlsruhe! Een reden om opgewonden en ontroerd te zijn.”

In de Duitse stad Karlsruhe heeft van 31 augustus tot en met 8 september de elfde assemblee plaats van de Wereldraad van Kerken (WCC). Na ruim vijftig jaar wordt de in principe achtjaarlijkse vergadering weer gehouden in Europa. In 1968 huisvestte Uppsala (Zweden) de laatste bijeenkomst op dit continent.

De Wereldraad van Kerken heeft de aanslag van zondag in Jeruzalem, waarbij ten minste acht gewonden vielen, veroordeeld.

De Wereldraad van Kerken krijgt een nieuwe secretaris-generaal: de Zuid-Afrikaanse presbyteriaanse predikant en hoogleraar Jerry Pillay (57).

Moet de Wereldraad van
Kerken de Russisch-Orthodoxe Kerk eruit gooien? „Dat is te gemakkelijk”, vinden veel deelnemers aan een debat, woensdagavond.