Ook minima piekfijn op sollicitatiegesprek

Het is even zoeken naar een geschikte blauwe bloes voor Roos, in de rekken van de winkel van Dress for Success. De kledingrekken lijken op die van een gewone modezaak, maar het assortiment is anders. Het bestaat uit een bonte mix van merken; nieuwe en tweedehands kleding hangen door elkaar. Maar alles is netjes op maat gesorteerd en ziet er spic en span uit.

Dress for Success helpt werkzoekenden aan representatieve kleding waarin ze kunnen solliciteren. Doelgroep: minima, mensen die leven van een uitkering of met een minimuminkomen en die op weg zijn naar werk. De vrijwilligersorganisatie heeft inmiddels twaalf winkels in Nederland.

De eerste indruk bij een sollicitatiegesprek is zo belangrijk, benadrukt Bertine Oudesluijs, coördinator van Dress for Success in Eindhoven. „Ik hoorde van een manager die zijn kantoor had op de bovenste verdieping van een hoog gebouw. Als er een kandidaat voor een baan arriveerde, haalde hij die zelf beneden op. Voor hij weer boven was, wist hij of die persoon het zou worden of niet. Dat heeft te maken met die eerste indruk, die binnen dertig seconden is gemaakt.”

Bij een goede eerste indruk maakt jouw verhaal tenminste kans om te landen, zegt Oudesluijs. Zorg tijdens zo’n gesprek ook dat je iets vertelt wat blijft hangen, adviseert ze de mensen tijdens workshops die ze geeft in het Werkleerbedrijf Eindhoven. „Pim Biemans (zie portret onder, CvdH) vertelde bij ons eerste contact dat hij naar Zuid-Amerika is vertrokken en tijdelijk terugkwam toen zijn zus een baby kreeg. Dat maakte mij nieuwsgierig, en ik onthield het.”

Behalve op tijd komen, een stevige hand geven en je gesprekspartner aankijken, helpen dus de juiste outfit en uitstraling in een sollicitatiegesprek. Oudesluijs kijkt met Jack Roos naar foto’s van Jack vóór en Jack ná de aankleedsessie bij Dress for Success. „Kijk, op deze foto straal je iets uit van: Ik kom wel, maar wanneer heb ik vakantie? Bij de tweede is het anders, daar zeg je als het ware: Wanneer kan ik beginnen? En: Als ik toch bezig ben, doe ik dát er ook wel even bij.”

De winkel in Eindhoven is drie dagen per week open en krijgt gemiddeld drie klanten per dag. Zeventien vrijwilligers doen het werk. Zoals Marjan Kessels (44) uit Ospel. „Ik ben moeder, heb kinderen thuis, en doe er graag iets bij om mijn horizon te verbreden – en dus ben ik hier op de dinsdagen. Van huis uit ben ik coupeuse; dat komt goed van pas.” Imageconsultant Brigitte Sparks (45) is er ook op dinsdag. Samen kijken ze welke kleuren een klant het beste staan, schatten ze in welke kleding het beste past bij de baan die veroverd moet worden.

De mannen van vandaag gaan zonder stropdas de deur uit. „Een stropdas geeft zo’n strengheid”, zegt Marjan Kessels. „Die raden we alleen aan als het echt nodig is.” De gekozen kleding mogen de klanten houden. Als ze een baan krijgen, kunnen ze een tweede set kleren ophalen bij Dress for Success, zodat de werkgever een picobello werknemer blijft zien.

www.dressforsuccess.nl

Jack Roos (46) is ijzervlechter. „Maar de hele bouw ligt op z’n gat”, en in 2010 geraakte de Eindhovenaar in de WW. Hij heeft vijf sollicitaties lopen. Of hij nu terechtkan in een productiebedrijf, de bouw, of een baan krijgt als montagemedewerker, asbestsaneerder of schoonmaker: hij zal alles aanpakken. „Als ik m’n rekeningen maar kan betalen. Werk is werk.” Als hij op gesprek kan komen, is Jack Roos al blij. „Vaak reageren werkgevers niet eens.”

Twee weken later. „De vijf sollicitaties zijn niets geworden. Ik ben de laatste tijd al zo vaak teleurgesteld dat ik er niet meer wakker van lig; als ik iedere keer wakker moet liggen bij een tegenvaller maak ik het mezelf alleen maar moeilijk. Ik werk nu tot half juli bij coatingbedrijf Boma Coating in Eindhoven, via een uitzendbureau.

De kleding van Dress for Success heb ik vorige week gedragen bij een feest; vrienden moesten wel even wennen om mij in die nette kleren te zien.”

Kim Koornaar (24) verstuurde inmiddels zo’n tachtig sollicitatiebrieven. Ze heeft nu een baantje in de schoonmaakbranche; ze zoekt iets in de detailhandel of de zorg. „Het liefst help of adviseer ik mensen. Het allerleukst lijkt het me om in een kledingzaak te werken. Ja, ik zou graag wat met mode doen.”

Als ze in haar nieuwe outfit van Dress for Success een aantal modezaken aandoet en vraagt of er personeel nodig is, maakt ze een goede kans om er binnen te komen, denken de dames van Dress for Success in Eindhoven. Of modellenwerk, dat zou ze volgens hen ook zo kunnen doen.

Twee weken later. „Ja, ik heb verschillende gesprekken gehad. Ik was bij een groepsbijeenkomst van Primark, die opent begin december in Eindhoven een winkel. Ik heb er mijn cv achtergelaten. Verder krijg ik een flexcontract bij Promotion Partners – daardoor kan ik gaan werken in de Bijenkorf, of bij La Place of Ici Paris bijvoorbeeld.”

Shirley Bergmans (21) uit Eindhoven had een tijdje terug succes met haar nette kleding. Ze werd aangenomen bij een salesbedrijf. Maar na zeven weken kwam ze erachter dat „ze de boel oplichtten.” Ze zoekt nu een baan in de horeca, waarvoor ze volgend jaar september ook een opleiding wil gaan volgen. „Ik heb altijd geroepen dat ik niet in de horeca wilde werken, want dan moet je aan de slag als anderen vrij zijn. Maar nu ik in het weekend werk als barvrouw bevalt het me prima. Ik heb via mijn werk een vriendenkring opgebouwd, heb er mijn vriend ontmoet, en in plaats van dat ik geld uitgeef verdien ik ermee!” Het advies van Dress for Success heeft haar kledingkeus veranderd. „Ik droeg altijd zwart, was echt zo’n zwartmens. Nu ben ik van de kleuren en de colbertjes.”

Twee weken later. „Op mijn sollicitaties tot nu toe kreeg ik alleen afwijzingen. Zelfs voor poetswerk zijn diploma’s nodig. Vervelend – maar je doet er zo weinig aan.”

Pim Biemans (32) solliciteerde in zijn nieuwe outfit bij een bedrijf in industrieel design . „De mensen daar kennen mij, ze zeiden: Dit is een vacature voor receptionist hè, niet voor de directie.” Hij lacht. Biemans is jurist. Na twee jaar als advocaat te hebben gewerkt, woonde hij vier jaar in Zuid-Amerika. Hij werkte op het land, was leraar Nederlands in Colombia. „De advocatuur was niet mijn roeping. Mensen denken in Nederland dat ze via het recht kunnen compenseren wat ze missen in het leven; er moet een juridische pleister op de puinhoop. In Zuid-Amerika weten ze beter hoe je gelukkig moet zijn. Geluk dat je haalt uit het kleine is voor mij groter dan geluk vanuit het grote, complexe. Omdat je in het laatste geval niet kunt zien waar je zit in het raderwerk. Als je een perk schoffelt, zie je dat wél.”

Twee weken later. „Ik werk nu tijdelijk in de groenvoorziening – bij de sollicitatie had ik mijn kostuum niet nodig moet ik bekennen.”

Ook minima piekfijn op sollicitatiegesprek

Onderwijs & opvoeding

RD.nl in uw mailbox?