Fotoserie: vier jaar stoppen op dezelfde plaats

De herfst is de tijd van rouw. Van verlies. Van het einde. Als kind treurde ik als de zomer ten einde liep. Als het licht zich van mij verwijderde. Geen zonovergoten zomerdagen meer die geen einde kenden. Niet meer het lied van de merel op het dak van ons huis als ik ’s avonds in mijn bedje lag. Iemand uit onze kerk vertelde mij dat hij zendeling was in de tropen, een plek voorbij de horizon waar het altijd zomer is. Dus nam ik mij voor om later zendeling te worden. Dan kon ik wonen in het paradijs.