Column (Christine Stam-van Gent): Distels en klaprozen

Na vijftien jaar huwelijk kan ik nog steeds vol bewondering naar mijn man staren. Het is zondagavond en hij heeft zich op de bank geïnstalleerd met vulpen en schrijfboek. Hij is ‘maar’ drie weken achter, zegt hij. Vervolgens diept hij die 21 voorbije levensdagen feilloos op uit zijn geheugen en tekent ze op in korte precieze zinnen. Zo gaat dit al jaren en ik verwonder mij zo buitenmate omdat ik zelf zo heel anders ben. De achterliggende tijd – dat is voor mij één groot korenveld met hier een klaproos en daar een distel. Waar hij zo’n veld per vierkante meter in kaart brengt, richt ik me op de klaprozen en distels en beschrijf die net zo lang tot al hun schoonheid en stekeligheid is vastgelegd en de wind mag meenemen wat rest. Je hebt zakelijke en je hebt emotionele dagboekschrijvers.