Auteur Evert Groen: „Spanning houdt de lezer vast”

Groens ”Verzwegen verleden” is een boek in de categorie ”spannende fictie”. Het verhaal gaat over de Amerikaan Alex Horn, die na een bezoek aan een notaris in Nederland opeens verwikkeld raakt in een duister familiegeheim. Zijn ouders zijn vijf weken geleden bij een roofoverval om het leven gekomen en zijn moeder blijkt hem een slordige 11 miljoen dollar op een geheime bankrekening te hebben nagelaten.

Alex’ zoektocht naar het verleden blijkt niet zonder gevaar; machtige krachten stellen alles in het werk om te voorkomen dat hij de waarheid boven tafel brengt.

Waarom heeft u gekozen voor een thrillerachtig verhaal?

„Ik houd ervan om dingen uit te zoeken, informatie door te geven. Geleidelijk aan ontstaat er bij mij dan een verhaal. Ik vond het bijvoorbeeld mooi om me te verdiepen in de wereld van de adel, die een belangrijke rol in het boek speelt. Ik heb een brede belangstelling en lees veel non-fictie. Om de lezer tot het einde te blijven boeien moet je wel voldoende spanning in het verhaal stoppen. Maar ik hoop dat mijn boek meer biedt dan alleen vermaak. Ik wil de lezer echt iets meegeven.”

Schrijven is een vak. U heeft uzelf die vaardigheid aangeleerd?

„Ik vond het schrijven van opstellen vroeger op school al leuk. Later, in de jaren negentig, heb ik weleens iets op papier gezet, maar tot een publicatie kwam het niet. Toen ik na de beëindiging van mijn bedrijf meer tijd kreeg, heb ik de draad echt opgepakt. Natuurlijk heb ik wel wat literatuur over het schrijven van fictie gelezen, maar door gewoon te beginnen kom je verder, is mijn ervaring. Als je op problemen stuit, kun je altijd nog de theorie erop naslaan om ze op te lossen. Gelukkig had ik bij de uitgeverij een goede begeleider. Het uiteindelijke boek is heel anders geworden dan ik aanvankelijk had bedacht. Er is bijvoorbeeld een hele verhaallijn gesneuveld; maar daar is het verhaal alleen maar beter van geworden.”

Hoe kwam u op het idee voor deze roman?

„Ik was eerst van plan om een boek te schrijven over de misstanden in de energiesector. Het thema energiebesparing interesseert me heel erg, maar vaak worden zaken mooier voorgespiegeld dan ze in werkelijkheid zijn. Grote olieconcerns hebben zeer grote financiële belangen, die ze via lobbyisten in Brussel verdedigen. Kleinere bedrijven die goede ideeën hebben op het gebied van energiebesparing krijgen daardoor vaak geen kans. Ik sta altijd een beetje wantrouwend tegenover grote ondernemingen als het om geld en commerciële belangen gaat. In 2003 kocht ik een middenklasser benzineauto die 1 op 20 reed. We hebben nu een nieuwe auto die meer verbruikt, hoe kan dat nou? We zijn inmiddels zeventien jaar verder. En dan heb je nog de olieproducerende landen in het Midden-Oosten. De sjeiks verdienen miljarden, en tegelijk worden met de oliedollars terroristische aanslagen gefinancierd. Ik vroeg me af wat er zou gebeuren als door een uitvinding de wereldwijde olieproductie zou instorten. Op dat spoor ben ik toen verder gegaan.”

Die uitvinding in uw boek is een machine die maar 3 procent van de normale hoeveelheid energie gebruikt…

„Het is uiteraard niet mogelijk om een machine te ontwerpen die géén energie kost, al is dat in het verleden wel geprobeerd. Er blijft altijd een bepaalde weerstand die overwonnen moet worden. Maar misschien zijn er wel mogelijkheden om het energieverbruik veel verder terug te dringen dan nu nog het geval is. Ik ben ervan overtuigd dat grote oliemaatschappijen in het verleden bepaalde ontwikkelingen bewust hebben tegengewerkt. Tegenwoordig is dat wel veel moeilijker, omdat iederéén nu op zoek is naar goede milieuoplossingen. Maar 25 jaar geleden was die maatschappelijke interesse nog beduidend minder; bovendien was internet toen nog niet zo ver ontwikkeld dat informatie snel in het publieke domein kon worden verspreid.”

U voert een pleidooi om milieubewuster te leven?

„Als christen zijn we rentmeester op aarde, we moeten zorgvuldig met de schepping omgaan. Daarom scheiden we ons afval en proberen we zuinig met energiebronnen om te springen. Maar het is wel belangrijk dat de consument de juiste informatie krijgt over de vraag wat nu wel of niet goed is voor het milieu. Hier in onze omgeving blijkt de grond heel geschikt te zijn voor de toepassing van warmwaterpompen. Toch hoor je daar niets over en zetten energiebedrijven in op de aanleg van warmtenetten, omdat men nu eenmaal geld wil verdienen. In de praktijk zie je dat politici, ook in de Tweede Kamer, zich vaak door zulke bedrijven laten inpakken omdat ze zelf onvoldoende kennis van zaken hebben. Daardoor worden niet altijd beslissingen genomen die écht goed voor het milieu zijn.”

U boek heeft een historische component. Vanwaar die belangstelling voor geschiedenis?

„Eigenlijk zou je kunnen zeggen dat niet Alex Horn de hoofdpersoon van dit boek is, maar Herman Alexander Watteville. Ik heb hem een verleden gegeven dat geënt is op het levensverhaal van Floris B. Bakels, de auteur van ”Nacht und Nebel”. Na een aantal indrukwekkende ervaringen gaf Watteville zijn leven een totaal andere wending. Door een bijzondere gebeurtenis in een van de concentratiekampen kwam hij ook tot geloof. Het is heel bijzonder dat er mensen zijn geweest die in die vreselijke kampen hun geloof in God niet kwijtraakten, maar er juist door werden gedragen en getroost. Ik heb Bakels ooit een keer gesproken. Ik herkende bij hem dezelfde onrust als bij mijn vader. Mijn vader heeft in Kamp Amersfoort gezeten; vaak werd hij ’s nachts nat van het zweet wakker. Net als veel andere mensen die erge dingen in de oorlog hebben meegemaakt, sprak hij daar nooit over.”

Het geloof speelt een belangrijke rol in uw verhaal. Hoe heeft u dat verwerkt in uw verhaal?

„Ik vind het mooi als mensen in hun leven iets van het christelijk geloof laten zien. Herman Alexander geeft zijn positie op om God te gaan dienen. Het feit dat hij bezig was om een energiezuinige machine te ontwikkelen geeft ook aan dat hij zich verantwoordelijk voelde voor de schepping. Hij koos niet voor welvaart, roem en status. En dat geldt ook voor de andere dominee in het boek. Dick de Jager heeft een steenrijke vader, maar wil dat voor niemand weten. Hij helpt Alex zonder bijbedoelingen bij zijn zoektocht; een mooie vent. Ik heb hem bewust een rol in het verhaal gegeven om iets van het Evangelie door te geven. Ik hoop dat dat er tussen de regels door is uitgekomen. Alex Horn, die aanvankelijk heel kritisch staat tegenover het christelijk geloof, wordt daar op het laatst toch wat ontvankelijker voor, evenals als zijn vrouw. Iemands geloof heeft effect op anderen. Rijkdom en geldzucht leiden alleen maar tot ellende, dat heb ik in dit boek duidelijk willen maken. Het gaat erom dat we ons dienstbaar opstellen.”

Uw boek confronteert de lezer ook met de rauwheid en de hardheid van het leven...

„Er komen in het verhaal mensen om, soms zelfs onschuldige voorbijgangers. Dat is inderdaad de weerbarstigheid van het bestaan, al heb ik dat er niet heel bewust zo in gebracht. Wel had ik wat meer willen uitwerken wat het psychisch met Alex deed dat hij aan een aanslag ontsnapte en dat daarbij iemand anders stierf.”

Wat kunnen we in de toekomst nog meer van u verwachten op schrijversgebied?

„Ik wil me heel graag verder ontwikkelen als schrijver. Ik besef dat deze debuut- roman maar een begin is, dat ik nog wel wat stappen kan zetten. Waarschijnlijk wordt een volgend boek wat minder thrillerachtig. Ik zou graag iets op historisch gebied willen schrijven. Een vervolg op ”Verzwegen verleden” wordt het in elk geval niet.”

Boekgegevens

Verzwegen verleden, Evert Groen; uitg. Den Hertog; 302 blz.; € 19,90

Evert Groen

Evert Groen (1956) was directeur van een onderneming die designlampen produceerde. Na de beëindiging van zijn bedrijf houdt hij zich onder meer bezig met het adviseren van andere bedrijven en met het schrijven van spannende fictie. ”Verzwegen verleden” is zijn debuut.

Groen woont met zijn vrouw en twee zoons in Papendrecht. Hij is er ouderling in de hervormde gemeente.

Auteur Evert Groen: „Spanning houdt de lezer vast”

Cultuur & boeken

RD.nl in uw mailbox?