„Zo de Heere het huis niet bouwt, te vergeefs arbeiden deszelfs bouwlieden daaraan.”

Salomo wil in dit vers in ’t kort alle koningen, vorsten, raadsheren en wie er te regeren hebben, leren hoe zij een vreedzaam, gelukkig bewind moeten voeren en behouden, waarbij het alles goed toegaat. Zij moeten namelijk in de eerste plaats waken en zich beijveren, zoals hun ambt het vereist. Want hij zegt hier niet dat zij niet waken moeten, noch zich beijveren; evenmin als hij in het vorige vers de arbeid verbiedt. Ook zegt Paulus in Romeinen 12: „Regeert iemand, zo zij hij zorgvuldig”, maar hij wil dat hun waken niet vergeefs is, noch verloren moeite, maar nuttig en goed.

Vervolgens moeten zij zulk waken in het geloof geheel aan God overlaten en Hem er voor laten zorgen hoe Hij behoeden zal, opdat zij zich niet vermeten te denken dat de stad door hun waakzaamheid en ijver bewaard wordt. Maar zij moeten zonder zorg zijn: God zal de stad wel bewaren, het land en de mensen beschutten: „Doe van uw waken weg: de vermetelheid en de zorg, en laat het geschieden, vrij, in het geloof.”

Want ofschoon God niets wil bewaren tenzij men ijverig is en waakt, zo wil Hij toch niet dat men denkt: ons waken en onze ijver doen datgene wat alleen Zijn goedheid en genade doet. Want als wij waken, in vertrouwen op onszelf, dan moet dit vermetelheid of zorg tot gevolg hebben.

Maarten Luther,
hoogleraar te Wittenberg

(”Toelichting op Psalm 127”, 1524)