„Evenwel is God mijn Koning, vanouds af.”

Psalm 74:12

Opvallend is het dat op de waarom-vraag in Psalm 74 niet echt een antwoord komt. Als antwoord somt de dichter op wat God deed. Toen, in het verleden. „Toch…” zegt hij dan. Toch is het mijn God Die Koning is. Die wonderen deed op aarde. Nee, niet zomaar ergens in een uithoek, maar in het midden der aarde. Voor iedereen zichtbaar. Je kon er als het ware niet aan voorbij kijken. En zou die Koning nu niet meer leven? Zou Hij het kwaad ongewroken laten, Zijn volk overgeven en in eeuwigheid verstoten?

De vraag stellen, is hem beantwoorden.