De ramp in Azië beheerst nog steeds het nieuws. Het is ook werkelijk hartverscheurend. De dodentallen blijven maar oplopen. Op Sumatra zijn de meeste slachtoffers te betreuren. Dat eiland lag ook het dichtst bij de plaats van de zeebeving.Hulp aan de overlevenden en het bergen van de lichamen hebben thans beide een hoge prioriteit. Veel slachtoffers worden begraven of verbrand zonder dat identificatie mogelijk is.

Duizenden westerse toeristen worden nog steeds vermist, met name uit Zweden en Duitsland. De meesten van hen zijn vermoedelijk omgekomen. Lang niet alle lichamen zullen gevonden worden.

Voor nabestaanden is die onzekerheid moeilijk te dragen. Gemakkelijk worden dan allerlei verwijten geuit in de richting van de autoriteiten die te weinig zouden doen aan opsporing. Maar in het internationale toerisme geldt: vrijheid, blijheid. Ambassades of andere instanties houden geen registers bij van wie waar zit en wat gaat doen.

Evenzo geldt dat het makkelijk is om kritiek te leveren op de hulpverlening. Maar het gaat hier om een ramp van ongekende omvang, deels in gebieden die altijd al moeilijk toegankelijk zijn. Bovendien had zij plaats in landen waar het overheidsapparaat en de hulpverleningsdiensten (inclusief de medische sector) lang niet die graad van perfectie hebben die hier en daar in de westerse wereld gevonden wordt.

Door de rijke landen en allerlei internationale organisaties zijn inmiddels op grote schaal hulpgoederen verzonden en deskundigen beschikbaar gesteld. Daarnaast zijn ook allerlei financiële toezeggingen gedaan. In totaal voor ruim 2 miljard dollar. Maar de schade is veel en veel groter.

Nu gaat het hier niet om de allerarmste landen. Die moet je in Afrika zoeken. Van India geldt dat slechts een beperkt deel van dit reusachtige land getroffen is. Ook Thailand is niet echt arm, al is juist dit land nogal afhankelijk van de toeristenindustrie. Hoe zal de stroom van westerse toeristen de komende maanden en jaren op deze ramp reageren?

In Nederland is inmiddels een politieke discussie ontstaan over de mate en omvang van de overheidshulp aan de getroffen landen.

De VVD wil geld dat voor Sudan bestemd was naar de getroffen Aziatische landen overhevelen. Maar de vraag is of de nood in het oorlogsgebied van Darfur nu echt minder is dan op Sumatra of in Sri Lanka. De PvdA wil de getroffen landen een deel van hun schulden kwijtschelden.

Van groot belang is uiteraard een adequate besteding van de beschikbare hulpgelden. Dat geldt ook voor de opbrengst van allerlei particuliere inzamelingsacties.

Op allerlei manieren poogt men thans geld bij elkaar te brengen. Hier en daar klonk zelfs de oproep om het geld dat mensen aan oudejaarsvuurwerk wilden besteden voor Azië te bestemmen. Helaas krijgt men niet de indruk dat daar op grote schaal gehoor aan is gegeven.

In ieder geval zijn de grote en kleine acties die nu op gang komen hartverwarmend. Maar ook bij deze ramp zal het moeilijk zijn om het geld zodanig te besteden dat corrupte ambtenaren en andere profiteurs daar niet een deel van incasseren.