De vrouw was aan het nordicwalken toen ze op klaarlichte dag werd aangevallen. De dader liet DNA-sporen achter op haar broek, die door hem naar beneden was getrokken. Dit DNA-materiaal matchte met het DNA van de eeneiige tweelingbroer, dat was opgeslagen in de DNA-databank. De broer had echter een sluitend alibi en het OM kwam uit bij K. als mogelijke dader.

Op verzoek van de verdediging liet de rechtbank in augustus 2020 een nader onderzoek doen naar eventuele verschillen in het DNA van eeneiige tweelingen. Het Nederlands Forensisch Instituut (NFI) kreeg de opdracht hiervoor. In dit voor Nederland unieke onderzoek kwamen vijf bruikbare verschillen naar voren in de DNA-profielen van beide broers. Volgens de onderzoekers is het meer dan 1 miljard keer waarschijnlijker dat K. de vrouw heeft verkracht dan dat diens broer het heeft gedaan.

Tot dusver kon de rechter het spoor op basis van een standaard DNA-onderzoek niet toeschrijven aan de ene of andere helft van de tweeling. Met deze technieken is het nu in strafzaken mogelijk geworden om een nieuw onderscheid te maken tussen eeneiige tweelingen, naast vingerafdrukken en bijvoorbeeld een alibi.